ธรรมะเพื่อประชาชน : หน้า 218/593

ธรรมะเพื่อประชll วิธี ต อ บ แ ท น คุณ ของญาติโยมอย่างอริยะ ๒๑๗ โชคดีมีคนเดินถืออาหารผ่านมา เขาจึงขอซื้ออาหาร เริ่มตั้งแต่เงิน ๒ กหาปณะ ชายผู้นั้นก็ไม่ยอมขาย เขาเพิ่มเงิน เป็น ๓ กหาปณะ เพิ่มขึ้นจนกระทั่งหมดเงินที่มี ๑๒ กหาปณะ เมื่อเงินไม่พอซื้ออาหารอันประณีตนั้น เขาบอกบุญชายหนุ่ม ผู้ถืออาหารว่า “ท่านผู้เจริญ กหาปณะของเราหมดแล้ว เรา ไม่ได้ซื้อเพื่อประโยชน์ตนเลย แต่ซื้อเพื่อไปถวายพระซึ่งท่าน นั่งพักอยู่ที่โคนไม้โน่น ถ้าท่านขาย ท่านก็จะมีส่วนแห่งบุญใน ภัตตาหารนั้นด้วย” ชายผู้นั้นจึงยอมขายอาหารให้ เมื่อชายเข็ญใจน้อมภัตตาหารไปถวายพระเถระ ท่าน รับเพียงครึ่งเดียวเพื่อให้เขาได้รับประทานอาหารด้วย กราบเรียนพระเถระว่าเขาต้องการบุญมากกว่า ขอให้พระเถระ แต่เขา อนุเคราะห์เขาด้วย พระเถระจึงยอมรับอาหารทั้งหมดมาฉัน หลังจากนั้น ทั้งพระและชายเข็ญใจได้เดินทางไปพร้อมกัน พระเถระได้ไต่ถามความเป็นมา เขาจึงได้เล่าเหตุการณ์ทั้งหมด ถวายพระเถระ พระเถระฟังแล้วสลดใจว่า ชายเข็ญใจผู้ใจบุญท่านนี้ ได้ทำในสิ่งที่ทําได้ยาก จึงรู้สึกว่าตนเป็นหนี้ชายเข็ญใจ เมื่อแยก ทางกันแล้ว พระเถระรีบเข้าไปพักที่มหาวิหารเพื่อบำเพ็ญ สมณธรรม ด้วยความคิดว่า จะเป็นเนื้อนาบุญให้กับชายเข็ญใจ คืนนั้นจึงตั้งใจมั่นว่า “แม้เนื้อเลือดจะแห้งเหือดหายไป หากไม่