ข้อความต้นฉบับในหน้า
จูฬรถเทพบุตร
๔๔๔
ต่อมา เมื่อพระพุทธเจ้าปรินิพพานได้ไม่นาน เทพบุตร
ท่านนี้ได้จุติลงมาเกิดเป็นโอรสของพระเจ้าอัสสกะในโปตลินคร
ได้รับเฉลิมพระนามว่า สุชาติ เมื่อพระกุมารอายุได้ ๑๖ ปี
ได้เสด็จลี้ภัยจากวังหลวงไปเป็นพรานป่าอยู่กับชาวบ้านในชนบท
วันหนึ่ง ขณะที่พระกุมารเสด็จออกไปล่าเนื้อตามปกติ ได้มี
เทพบุตรองค์หนึ่ง ซึ่งเคยเป็นสหายที่รักกันมากในอดีตชาติ
เคยบวชเป็นพระด้วยกันในสมัยของพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า
ได้เนรมิตตนเป็นเนื้อ แล้ววิ่งไปใกล้ที่อยู่ของพระมหากัจจายน
เถระ พระกุมารคิดจะจับเนื้อ จึงรีบวิ่งตามไปจนถึงที่อยู่ของ
พระเถระ เมื่อเนื้อวิ่งเข้าไปในเขตที่พักของพระเถระ ก็หายวับ
ไปทันที พระกุมารซึ่งเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน จึงเดินเข้าไปนั่ง
พักผ่อนใกล้พระเถระ
พระเถระเห็นลักษณะที่องอาจสง่างามของพระกุมาร
รู้ว่า เป็นผู้มีบุญมาเกิด จึงไต่ถามความเป็นมาของพระกุมาร
เมื่อทราบว่า เป็นโอรสของกษัตริย์ ท่านจึงได้เทศน์โปรดถึง
โทษของการเบียดเบียนสัตว์ว่า สรรพสัตว์ทุกชนิดต่างก็รักชีวิต
รักตัวกลัวตายกันทั้งนั้น หากเรารักชีวิตของตนมากเพียงไร
สัตว์อื่นก็รักชีวิตของตัวมากเพียงนั้น ผู้รักตนเองจึงไม่ควร
เบียดเบียนผู้อื่น พระกุมารได้ฟังพระธรรมเทศนาแล้ว เกิด
ความปีติเลื่อมใสในธรรมะมาก จึงปวารณาตัวว่าจะตั้งใจ