ข้อความต้นฉบับในหน้า
Bsumaประช
ความสุขของพระโสดาบัน
บรรลุธรรมกายโสดาบันเป็นต้นไป มีอยู่น้อย เพราะท่านสามารถ
ยกใจ ขึ้นสู่กระแสพระนิพพานได้แล้ว สามารถย่นย่อการเวียน
ว่ายในสังสารวัฏให้เหลือน้อยลงมาได้ไม่เกิน ๗ ชาติเท่านั้น
อย่างเดียว
ถึงแม้พระโสดาบันจะยังไม่ได้เสวยสุขล้วนๆ เพียง
แต่ในขณะที่ยังเวียนว่ายในสังสารวัฏ ชีวิตของท่าน
ปลอดภัย จากที่เคยมีทุกข์มากก็ทุกข์น้อย จากที่มีทุกข์น้อยก็
ใกล้จะหมดทุกข์ ส่วนวิถีชีวิตของปุถุชนทั่วไปอย่างพวกเรานั้น
ยังต้องประสบทุกข์อีกมากมายนัก เพราะฉะนั้นเราต้องไม่ประมาท
ดังเช่น "ในสมัยหนึ่ง เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ที่พระ
เชตวันมหาวิหาร พระองค์ทรงเอาปลายเล็บมือช้อนฝุ่นขึ้นมา
เล็กน้อยแล้วตรัสถามพระภิกษุซึ่งกำลังเฝ้าแวดล้อมอยู่ในที่นั้นว่า
“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ระหว่างฝุ่นประมาณน้อยนี้ ที่เรา
เอาปลายเล็บช้อนขึ้น กับฝุ่นในปฐพีใหญ่นี้ อย่างไหนจะมาก
กว่ากัน” ภิกษุทั้งหลายพากันกราบทูลว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ
ฝุ่นในปฐพีใหญ่นี้แหละมากกว่าฝุ่นประมาณเล็กน้อย ฝุ่นที่
พระพุทธองค์ทรงเอาปลายพระนขาซ้อนขึ้นนี้ มีประมาณน้อย
เหลือเกิน เมื่อเทียบกับฝุ่นในปฐพีใหญ่นี้ ย่อมไม่ถึงเสี้ยวที่ ๑๐๐
*มก. เล่ม ๒๖/๓๙๓