ความสุขของพระโสดาบัน : หน้า 371/593

Bsumaประช ความสุขของพระโสดาบัน บรรลุธรรมกายโสดาบันเป็นต้นไป มีอยู่น้อย เพราะท่านสามารถ ยกใจ ขึ้นสู่กระแสพระนิพพานได้แล้ว สามารถย่นย่อการเวียน ว่ายในสังสารวัฏให้เหลือน้อยลงมาได้ไม่เกิน ๗ ชาติเท่านั้น อย่างเดียว ถึงแม้พระโสดาบันจะยังไม่ได้เสวยสุขล้วนๆ เพียง แต่ในขณะที่ยังเวียนว่ายในสังสารวัฏ ชีวิตของท่าน ปลอดภัย จากที่เคยมีทุกข์มากก็ทุกข์น้อย จากที่มีทุกข์น้อยก็ ใกล้จะหมดทุกข์ ส่วนวิถีชีวิตของปุถุชนทั่วไปอย่างพวกเรานั้น ยังต้องประสบทุกข์อีกมากมายนัก เพราะฉะนั้นเราต้องไม่ประมาท ดังเช่น "ในสมัยหนึ่ง เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ที่พระ เชตวันมหาวิหาร พระองค์ทรงเอาปลายเล็บมือช้อนฝุ่นขึ้นมา เล็กน้อยแล้วตรัสถามพระภิกษุซึ่งกำลังเฝ้าแวดล้อมอยู่ในที่นั้นว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ระหว่างฝุ่นประมาณน้อยนี้ ที่เรา เอาปลายเล็บช้อนขึ้น กับฝุ่นในปฐพีใหญ่นี้ อย่างไหนจะมาก กว่ากัน” ภิกษุทั้งหลายพากันกราบทูลว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ฝุ่นในปฐพีใหญ่นี้แหละมากกว่าฝุ่นประมาณเล็กน้อย ฝุ่นที่ พระพุทธองค์ทรงเอาปลายพระนขาซ้อนขึ้นนี้ มีประมาณน้อย เหลือเกิน เมื่อเทียบกับฝุ่นในปฐพีใหญ่นี้ ย่อมไม่ถึงเสี้ยวที่ ๑๐๐ *มก. เล่ม ๒๖/๓๙๓