เทพบุตรมาร (๓) : หน้า 501/593

เทพบุตรมาร (๓) ๕๐๐ เมื่อประกาศเป็นค้าขาดด้วยอานาจอธิษฐานบารมีมั่นแล้ว ก็ขับไล่ไสส่งพญามารไม่ให้มารบกวนพิธีกรรมอันศักดิ์สิทธิ์ในครั้งนี้ พญาวสวัตดีมารซึ่งมีซากอสุภะสุนัขเน่าผูกอยู่ที่คอ จะปลดเปลื้อง อย่างไรก็ไม่ได้ เกิดความละอายต่อเหล่าทวยเทพยิ่งนัก จึงได้ เหาะไปหาท้าวมหาราชทั้ง ๔ เพื่อให้ช่วยแก้บ่วงสุนัขเน่านี้ ท้าวมหาราชทั้ง ๔ อัญชลีด้วยคารวะกล่าวว่า “พวกข้าพเจ้าไม่ สามารถช่วยได้หรอก” พญามารจึงเหาะไปหาพระอินทร์ ท้าว สุยามาเทวราช ท้าวสันดุสิตเทวราช ท้าวนิมมิตเทวราช และ ท้าวปรนิมมิตเทวราช แต่แม้จะเหาะขึ้นไปถึงพรหมโลกไปหา ท้าวสหัมบดีพรหม ท่านผู้มีฤทธิ์เหล่านั้นก็ได้แต่กล่าวว่า “พระมหาเถระรูปนี้เป็นพระอรหันต์ผู้ทรงอภิญญา มีศักดานุภาพ มาก พวกเราไม่สามารถแก้พันธนาการนี้ให้ท่านได้หรอกท่าน จงกลับลงไปหาภิกษุรูปนั้นเถิด” พญามารได้สดับเช่นนั้น รู้สึกท้อแท้สิ้นฤทธิ์ จึงคิดกลับ มาหาพระเถรเจ้า และวิงวอนให้ช่วยปลดเปลื้องซากอสุภะออก จากคอ แต่พระมหาเถระได้บังคับให้ไปที่ภูผาบรรพต ท่านใช้ ประคตเอวของท่านพันคอพญามารแล้วรวบมัดกับภูเขา พลาง กำชับว่า “ท่านจงอยู่ที่นี่จนกว่างานฉลองพระสถูปเจดีย์จะเสร็จ สิ้น” ครั้นแล้วท่านก็ปล่อยให้พญามารอยู่ตามลำพังเพียงผู้เดียว เป็นเวลานานถึง ๗ ปี ๗ เดือน ๗ วัน