คิดผิด คิดใหม่ได้ : หน้า 345/593

คิดผิด คิดใหม่ได้ (๔) ๓๔๔ ทูนศีรษะอยู่เช่นนั้น เด็กหนุ่มคนนั้นแทนที่จะได้คิด กลับตวาด ชาวบ้านว่า พวกท่านต่างหากที่เป็นบ้า ไร้สติปัญญา อุจจาระ พวกนี้เป็นอาหารชั้นดีของสุกรเรา พูดจบก็ทูนห่ออุจจาระนั้น เดินต่อไป จนกระทั่งมาถึงบ้าน อุจจาระที่ทูนศีรษะมานั้น ได้ถูก ฝนละลายไปหมด ไม่เหลือแม้แต่น้อย ชายผู้โง่เขลานั้นได้แต่ ถอนใจ เสียใจที่ต้องเสียเวลาแบกมาตั้งไกล ตัวก็เน่าเหม็น เนื้อตัวก็เปรอะเปื้อน แต่ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย” ทันทีที่พระเถระเล่าจบก็วกมาหาพระราชาว่า “พระองค์ ก็เช่นกัน ยังยึดทิฏฐิที่ผิดๆ ไว้ ขอพระองค์จงละมิจฉาทิฏฐินั้น เสียเถิด” แม้พระเจ้าปายาสิจะรู้ว่าตนมีความเห็นผิด พระองค์ ก็ยังไม่ยอมสละความเห็นผิดนั้น นี่แหละที่โบราณว่า ทิฏฐิพระ มานะกษัตริย์ ไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก แต่ใจคนไม่ใช่ไม้ ฉะนั้นไม่ว่าอ่อนไม่ว่าแก่ตัดได้ทั้งนั้น ถ้าเอาธรรมะเข้าชโลมใจแล้ว ดัดได้ทั้งนั้นแหละ ครั้นพระเถระเห็นพระเจ้าปายาสิ ยังทรง ลังเลพระทัยอยู่ จึงเทศนาโปรดต่อไปอีกว่า “มหาบพิตร อาตมามีเรื่องจะเล่าถวาย "มีชายหนุ่ม ๒ คนเป็นเพื่อนกัน ตกลงกันว่า จะไปท่องเที่ยวต่างเมืองเพื่อแสวงหาโชค เขาทั้ง สองพากันออกเดินทางจากบ้านจนไปถึงตำบลหนึ่ง ได้เห็น *มก. เล่ม ๑๔ หน้า ๓๙๕