ธรรมะเพื่อประชาชน : หน้า 380/593

ธรรมะเพื่อประชาช ม ห า พ ร ห ม - ม ห า บุรุษ ๓๗๕ เหมือนพกมหาพรหม ซึ่งเกิดความเข้าใจผิด คิดว่าตนเป็นผู้ ยิ่งใหญ่ ไม่จุติและไม่อุบัติอีกต่อไป ต้องอาศัยพระพุทธเจ้าทรง เป็นยอดกัลยาณมิตรให้ จึงละมิจฉาทิฏฐิของตนเองได้ *เรื่องมีอยู่ว่า ท้าวพกมหาพรหม เสวยสุขอยู่ในพรหม โลกยาวนานมาก ครั้งหนึ่งเกิดความเข้าใจผิดว่า ตัวเองเป็นผู้ ล้ำเลิศประเสริฐที่สุด เป็นผู้มีศักดานุภาพยิ่งใหญ่ เป็นผู้มี ฤทธิ์เดชเหนือสิ่งทั้งปวง ตัวเรานี้ไม่ต้องแก่ ไม่ต้องตาย ส่วนว่า พระนิพพานนั้น เป็นสิ่งกล่าวกันเล่น หาสาระความจริงมิได้ พระบรมศาสดาทรงรู้วาระจิตของพรหมท่านนี้ จึงเสด็จ ขึ้นไปพรหมโลกชั่วระยะเวลาเพียงบุรุษเหยียดแขนของตนออกไป แล้วคู้แขนกลับเข้ามาเท่านั้น ครั้นพกมหาพรหมเห็นพระพุทธ องค์ จึงทักว่า “ดูก่อนท่านผู้เช่นกับเรา ท่านมาถึงที่นี่ก็ดีแล้ว จะได้ปราศรัยกัน ข้าพเจ้ามีความเห็นว่า บรรดาสรรพสิ่งทั้งปวง ล้วน แต่เป็นของเที่ยงแท้ ตั้งมั่นยั่งยืนถาวรอยู่ตลอดกาล ไม่รู้ จักแก่ไม่รู้จักตายไม่มีอะไรจะมากำจัดความทุกข์ที่เกิดแก่ผู้ใดได้” พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงเมตตาเตือนสติมหาพรหมว่า “ดูก่อนมหาพรหม ความคิดของท่านช่างน่าอนาถยิ่งนัก บัดนี้ *มก. เล่ม ๒๕ หน้า ๑๔๐