กระแสแห่งกรรม (๒) : หน้า 461/593

กระแสแห่งกรรม (๒) ៤៦០ เวลาในโลกมนุษย์นี้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ประเดี๋ยววัน ประเดี๋ยวคืน เวลาที่ผ่านไปไม่ผ่านไปเปล่า ได้นําเอาความแก่ชรา ความเสื่อมแห่งสังขารให้เกิดขึ้นกับตัวของเรา ชีวิตของนัก สร้างบารมีนั้นรู้ความจริงในข้อนี้ ย่อมไม่ปล่อยให้สังขารเสื่อม ไปเปล่า แต่จะเก็บเกี่ยวเอาบุญไปพร้อมๆ กับเวลาที่ผ่านไป ยิ่งแก่ก็ยิ่งแก่บุญแก่บารมี บุญในตัวก็เพิ่มขึ้นทุกๆ วัน การใช้ ชีวิตให้ผ่านไปอย่างนี้ ได้ชื่อว่าเป็นชีวิตของผู้ที่ไม่ประมาท มีวาระพระบาลีที่ปรากฏ อรรถกถา โลสกชาดก ความว่า “ภิกษุทั้งหลาย โลสกติสสะผู้นี้ ได้ประกอบกรรมคือ ความเป็นผู้มีลาภน้อย และความเป็นผู้ได้อริยธรรมของตน ด้วยตนเอง เนื่องด้วยครั้งก่อนเธอกระทาอันตรายลาภของ ผู้อื่น จึงเป็นผู้มีลาภน้อย แต่เป็นผู้บรรลุอริยธรรมได้ด้วยผล ที่บำเพ็ญวิปัสสนา คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา” กรรมไม่เพียงแต่ทําตนเองให้เดือดร้อนเท่านั้น ยังทำให้ ญาติสนิทมิตรสหายที่อยู่ใกล้เคียงต้องได้รับผลกระทบแห่ง กระแสกรรมนั้นไปด้วย ในวันนี้หลวงพ่อขอเล่าต่อจากคราวที่แล้ว ภายหลังที่มิตตพินทุกะอาศัยอยู่ที่หมู่บ้านชายแดน ทำให้หมู่บ้าน นั้นถูกราชทัณฑ์ถึง ๗ ครั้ง ไฟไหม้ ๗ หน บ่อน้ำที่อาศัยดื่มกัน ทั้งหมู่บ้านพังทลายอีกถึง ๓ ครั้ง ทำให้เกิดความเดือดร้อนไปทั่ว ๗