ข้อความต้นฉบับในหน้า
ม ห า พ ร ห ม - ม ห า บุรุษ
៣៨២
ก็อุปมาเหมือนบุรุษเข็ญใจได้ผ้าคลุมกายผืนเล็กนิดเดียว แล้ว
ทึกทักเอาว่าตัวเองมียศศักดิ์หาผู้ใดเสมอมิได้ ท่านรู้ไหมว่าตัว
ท่านนี้มาจากไหน จึงได้มาบังเกิดในชั้นพรหมโลกนี้”
พกพรหมยอมรับสารภาพว่า “ข้าแต่พระสมณะ สถานที่
จุติและปฏิสนธินั้น ข้าพระบาทนี้มิได้รู้แจ้ง หากพระองค์รู้และ
เข้าใจก็ขออาราธนาวิสัชนาด้วยเถิด” พระพุทธองค์ทรงเฉลยใน
ท่ามกลางพรหมทั้งหลายว่า “ครั้งหนึ่ง โลกว่างจากพระพุทธ
ศาสนา พกพรหมผู้นี้เกิดเป็นคฤหบดีผู้มีทรัพย์ แต่กลับเห็นโทษ
ของฆราวาสว่า การครองเรือนเป็นทุกข์ จึงตัดสินใจแน่วแน่
ออกบรรพชาเป็นดาบส ประพฤติพรตบำเพ็ญตบะจนสำเร็จ
จตุตถฌาน เมื่อละโลกก็ได้มาบังเกิดเป็นพรหม ในชั้นเวหัปผลา
อยู่เป็นเวลานาน แล้วฌานถอยมาอยู่ในตติยฌาน จึงจุติมา
บังเกิดในพรหมโลกชั้นสุภกิณหา
เมื่อฌานถอยลงมาอยู่ในทุติยฌาน ท่านได้จุติมาบังเกิด
ในชั้นอาภัสสราพรหม ครั้นจุติจากชั้นอาภัสสราพรหม ก็ได้มา
บังเกิดในชั้นมหาพรหมอันเป็นปฐมฌานภูมิแห่งนี้ เพราะฉะนั้น
ความยืนยาวของชีวิตที่ได้เสวยสุขอยู่ในภูมิต่างๆ ของพรหมโลก
จึงทําให้พกพรหมไม่รู้จักที่มาที่ไปของตัวเอง” เมื่อพกพรหมได้
สดับเช่นนี้ ก็คิดว่า พระสมณโคดมทรงมีพระปัญญายอดยิ่ง
ทรงรู้อดีตและอนาคตที่ไม่มีใครเสมอเหมือนได้เลย คิดแล้วก็