ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
ม ห า พ ร ห ม - ม ห า บุรุษ
៣៨១
พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงท้าทายว่า
“ถ้าเช่นนั้นท่านจงแสดงฤทธิ์
ให้เราดูเดี๋ยวนี้เถิด” พกมหาพรหมฟังดังนั้น จึงแสดงฤทธิ์เพื่อ
ให้กายของตนหายไป
พระบรมศาสดาทรงบันดาลฤทธิ์ มิให้พกพรหมนั้นหาย
ไปได้ แม้จักซ่อนเร้นอยู่ที่ไหน พระพุทธองค์ก็ทรงเห็นได้หมด
และไม่ว่าพกพรหมจะพยายามซ่อนเร้นอยู่ที่ไหน กายของพรหม
ก็มิได้หายไปจากคลองจักษุของพระพุทธองค์ เมื่อจนปัญญา
มหาพรหมก็ตรงไปนั่งอยู่ในพรหมวิมานด้วยความท้อแท้ แล้วยัง
ถูกหมู่พรหมผู้เป็นสหายทั้งหลายพากันเยาะเย้ย พกพรหมจึง
ทูลพระพุทธองค์ว่า “ดูก่อนพระสมณโคดม ท่านจงแสดงฤทธิ์
ของท่านบ้าง”
พระพุทธองค์ทรงบันดาลให้พระวรกายอันตรธานหายไป
และไม่มีมหาพรหมองค์ใด สามารถเห็นพระวรกายของ
พระพุทธองค์ได้ อีกทั้งพระองค์ได้ตรัสพระธรรมเทศนาใน
ท่ามกลางหมู่มหาพรหม ให้ได้ยินแต่พระสุรเสียงเท่านั้น ครั้น
พอควรแก่กาลเวลาแล้ว พระองค์ทรงสำแดงพระวรกายให้
ปรากฏตามเดิม จากนั้นจึงตรัสสอนให้พกพรหมละจากมิจฉา
ทิฏฐิว่า “ดูก่อนพกพรหม ตัวท่านนี้เป็นผู้มืดมนด้วยอวิชชา
แต่มาเข้าใจว่าตนเองเป็นผู้มากไปด้วยปรีชา ถ้าจะเปรียบตัวท่าน