ตอแห่งวัฏฏะ : หน้า 163/593

ตอแห่งวัฏฏะ ๑๖๒ จะได้สิทธิพิเศษกว่าคนอื่น เพราะได้ชื่อว่า มงคลทาส ท่านเศรษฐี จึงตั้งชื่อให้ว่า ปูรณะ แปลว่านายเต็มผู้เป็นมงคลทาส การงาน ในบ้านเขาจะทำหรือไม่ทำก็ได้ ไม่ต้องมีใครมาบังคับ เมื่อปูรณกัสสปะเกิดมาประสบโชคเช่นนี้ จึงกลายเป็น หนุ่มเจ้าสำราญประจำบ้าน มีความเป็นอยู่สุขสบายกว่าทาส คนอื่น เสมือนลูกคนหนึ่งในครอบครัวเศรษฐี อยากจะเที่ยว จะเล่นก็ตามแต่ใจตน ไม่มีใครว่ากล่าวควบคุมได้ เขาประพฤติ เช่นนี้มาตลอด จนเกิดความเบื่อหน่ายในการเป็นนกน้อยใน กรงทองของเศรษฐี อยากจะออกไปท่องเที่ยวโลกกว้าง เปิดหู เปิดตา จึงหลบหนีออกจากบ้านเศรษฐี พร้อมทรัพย์สมบัติที่ จำเป็นติดตัวไปด้วย วันหนึ่ง โชคร้ายถูกดักปล้นระหว่างทางโจรปล้นเอาทรัพย์ ไปหมด แม้กระทั่งผ้านุ่งและผ้าห่ม เขาจึงเดินโซซัดโซเซเข้าไป ในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง เพื่อขออาหารประทังชีวิต ชาวบ้านเห็นเข้า กลับเข้าใจผิดคิดว่า ท่านผู้นี้เป็นผู้มักน้อยสันโดษ แม้แต่ผ้านุ่ง ท่านก็ไม่นุ่งให้เป็นกังวล ท่านคงเป็นพระอรหันต์ที่พวกเรา แสวงหาอย่างแน่นอน จึงเชิญชวนกันมาอุปัฏฐากบำารุงผู้ที่ตน เข้าใจว่าเป็นพระอรหันต์ ต่างชักชวนกันเอาอาหารอันประณีต มาให้บูรณะ ทำให้ปูรณะสำคัญผิดคิดว่า ตัวเราคงเป็นพระ อรหันต์จริงๆ ยิ่งกว่านั้น ยังมีคนมาศรัทธาเลื่อมใสเพิ่มมากขึ้น