การสังเกตคนดีและความประพฤติในสังสารวัฏ : หน้า 405/593

Bsual สังเกต คนดีที่ความประพฤติ ๔๐๔ ในสังสารวัฏอันหาเบื้องต้น ท่ามกลาง และเบื้องปลาย ไม่ได้นี้ สรรพสัตว์ที่เกิดมาแล้ว ล้วนบ่ายหน้าไปสู่ความตาย แต่มวลมนุษยชาติทั้งหลายต่างยังตกอยู่ในความประมาทมัวเมา ในรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส อันเป็นบ่วงที่ร้อยรัดสรรพสัตว์ ทั้งหลายเอาไว้ ทําให้ลืมเลือนเป้าหมายดั้งเดิม ที่เกิดมาเพื่อ แสวงหาหนทางของพระนิพพาน เมื่อถูกความไม่รู้ คืออวิชชา เข้าครอบงำจิตใจ จึงไม่ได้คิดถึงความเป็นจริงของชีวิตว่า เราทุกๆ คนเกิดมาแล้วต้องแก่ ต้องเจ็บ ต้องตายทั้งนั้น สังขารร่างกาย นี้เป็นเพียงเครื่องอาศัยชั่วคราว เอาไว้สําหรับใช้สร้างบารมี เมื่อเวลาในมนุษยโลกหมดลง ก็ต้องย้ายภพภูมิไปเกิดที่ใหม่ ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาของผู้ที่ยังไม่หมดอาสวกิเลส ก็ยังต้องเกิด กันร่ำไป หากผู้ใดตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรม โดยหมั่นตรีกระลึก นึกถึงศูนย์กลางกายอยู่ตลอดเวลา ใจจะถูกกลั่นให้ใสสะอาด บริสุทธิ์ ชีวิตจะมุ่งเข้าสู่หนทางแห่งความบริสุทธิ์ภายใน ซึ่งเป็น เส้นทางของพระอริยเจ้าทั้งหลาย ที่เสด็จไปสู่อายตนนิพพาน ชีวิตของผู้นั้นย่อมเป็นชีวิตที่มีคุณค่าและน่าสรรเสริญที่สุด มีวาระพระบาลีที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสใน เดลปัตต ชาดก ว่า