ข้อความต้นฉบับในหน้า
กระแสแห่งกรรม (๒)
៤៦២
เทพธิดา แต่หลังจากนั้น พวกนางก็ต้องกลายเป็นเปรตผู้น่า
เกลียดน่ากลัว
เมื่อพวกนางจะต้องไปเสวยทุกข์ก็สั่งมิตตพินทุกะให้รออยู่
ที่นี้ อย่าไปไหนเพื่อจะได้เสวยสุขร่วมกันอีก พวกนางขอไปทำธุระ
๗ วัน แต่มิตตพินทุกะไม่เชื่อ ได้ลงนอนบนแพไม้ไผ่ล่องลอยต่อ
ไป จนได้เทพธิดา 4 นางในวิมานเงิน เทพธิดาเหล่านั้นก็เป็น
เปรตมีวิมานเช่นเดียวกัน พอได้เสวยสุขกับนางครบ ๗ วัน
ก็ลอยแพต่อไป ได้เทพธิดา ๑๖ นางในวิมานแก้วมณี แล้ว
ลอยแพต่อไปอีกก็ได้เทพธิดา ๓๒ นางในวิมานทอง เขาไม่ฟัง
คําของเทพธิดาเหล่านั้น ได้แต่ลอยแพต่อไปเรื่อยๆ จนไปถึง
เมืองยักษ์เมืองหนึ่งอยู่ในระหว่างเกาะ
ในเมืองนั้น มียักษิณีตนหนึ่งแปลงกายเป็นแม่แพะ
คอยจับเหยื่อที่พลัดหลงเข้ามา มิตตพินทุกะไม่ทราบว่าแม่แพะ
เป็นยักษิณี คิดแต่จะกินเนื้อแพะ จึงกระโดดจับเท้าของแพะ
นางยักษ์ก็ยกมิตตพินทุกะขึ้นสลัดไปด้วยอานุภาพของยักษ์
มิตตพินทุกะถูกนางยักษ์สลัดข้ามทะเลไปตกที่พุ่มไม้หนามพุ่มหนึ่ง
ข้างคูเมืองพาราณสี ซึ่งขณะนั้นได้มีฝูงแพะของพระราชาหากิน
อยู่บริเวณนั้นพอดี ฝูงแพะนั้นมีคนเลี้ยงแพะซุ่มอยู่ เพื่อจับหัว
ขโมยที่ได้ขโมยแพะของพระราชาไปหลายตัว