การทลายภูเขาทิฏฐิมานะ : หน้า 344/593

Dsuem ประชาช คิดผิด คิดใหม่ได้ (๔) ๓๔๓ เพื่อความทุกข์สิ้นกาลนาน ขอพระองค์ทรงสละความเห็นผิด นั้นเถิด” แม้พระเจ้าปายาสิจะยอมรับพระเถระอยู่ในใจ แต่ทรง สารภาพว่า “ชาวเมืองต่างรู้ว่า โยมมีความเชื่อเช่นนี้ ถ้าโยม ประกาศว่าตนเองมีความเชื่อผิด จะให้โยมเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ขอพระคุณเจ้าเห็นใจโยมด้วยเถิด” เราจะเห็นว่า ภูเขาที่ว่าใหญ่ ยังสามารถทลายให้ราบ เรียบเป็นหน้ากลองได้ แต่ทิฏฐิมานะที่อยู่ในใจนั้น มันเหนียว แน่นมั่นคง ทำลายได้ยากจริงๆ พระเถระจึงยกอุปมาขึ้นมาเล่า ถวายว่า “มหาบพิตร มีบุรุษอยู่คนหนึ่ง เลี้ยงสุกรอยู่ที่บ้าน วันหนึ่งเขาได้ออกเดินทางไปหมู่บ้านของเพื่อน เห็นอุจจาระ แห้งจำนวนมากในหมู่บ้านนั้น บุรุษคนนั้นคิดว่า อุจจาระของ มนุษย์เป็นอาหารชั้นดีของสุกร เขาจึงขนอุจจาระเหล่านี้ไปให้สุกร โดยเอาผ้าปู แล้วโกยคูณแห้งเหล่านั้นใส่บนผ้า จากนั้นได้ผูก เป็นห่อทูนไว้บนศีรษะ แล้วเดินทางกลับบ้าน ในระหว่างทางเกิดฝนตกหนัก เมื่อก้อนอุจจาระถูกน้ำ ฝนก็แปรสภาพเป็นของเหลว ไหลลงมาตามร่างกาย ทำให้เนื้อ ตัวสกปรกเปรอะเปื้อน เหม็นหิ่งไปทั้งตัว แต่เขาก็ยังคงเดินต่อไป ไม่ยอมทิ้งอุจจาระที่ทูนอยู่บนศีรษะ พวกชาวบ้านเห็นเข้า ต่าง คุยกันว่า เจ้าหนุ่มคนนี้สงสัยจะเป็นบ้าไปแล้ว จึงเอาอุจจาระ