กระแสแห่งกรรม (๒) : หน้า 465/593

กระแสแห่งกรรม (๒) ๔๖๔ ถูกไฟไหม้ ๗ ครั้ง แถมยังถูกพระราชาปรับสินไหมอีก ๓ ครั้ง ชาวประมงจึงสืบหาต้นเหตุ เมื่อพบก็พากันขับไล่ออกไป แต่บุญ ผู้จะได้บรรลุอรหัตผล ใครก็ไม่อาจทำลายได้ คอยปกปักรักษา ให้อยู่รอดจนกระทั่งคลอด เมื่อเขาวิ่งเล่นได้ มารดาก็เอากะโล่ ดินเผาใบหนึ่งใส่มือให้ แล้วพูดว่า “ลูกเอ๋ย ไม่ใช่แม่ไม่รักลูก แต่ แม่ไม่สามารถที่จะเลี้ยงเจ้าได้ เจ้าจงไปตามทางของเจ้าเถิด” จ่าเดิมแต่นั้นมา เขาอยู่อย่างเดียวดาย เที่ยวหากินไป ตามประสา ไม่ได้อาบน้ำทำความสะอาดร่างกาย ดูแล้วเหมือน ปีศาจคลุกฝุ่น จนอายุครบ ๗ ขวบ พระธรรมเสนาบดีสารีบุตร ขณะที่บิณฑบาตอยู่ในเมืองเห็นเขาแล้วรำพึงว่า “เด็กคนนี้น่า สงสารนัก” จึงให้ของกิน แล้วพาเด็กไปที่วิหาร ให้อาบน้ำด้วย ตนเอง จากนั้นก็ให้บรรพชา จนอายุครบจึงให้อุปสมบท โดยมี นามว่า โลสกติสสเถระ ท่านเป็นพระมีลาภน้อย แม้ตอนที่พระราชาโกศลถวายอสทิสทาน ท่านก็ไม่เคย ได้ฉันเต็มท้อง ได้ขบฉันเพียงแค่ประทังชีวิตไปได้เท่านั้น เพราะ เมื่อใครใส่บาตรท่านเพียงข้าวต้มกระบวยเดียว บาตรก็เหมือน เต็มเสมอขอบบาตรแล้ว จึงทําให้ไม่มีใครใส่บาตรท่านต่อ แม้กระทั่งท่านได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ ก็ยังคงมีลาภน้อย และในวันสุดท้ายของชีวิต พระธรรมเสนาบดีรู้ถึงการปริ