ธรรมะเพื่อประชาช : หน้า 160/593

ธรรมะเพื่อประชาช ตอแห่งวัฏฏะ ១៥៩ การตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรมเป็นทางมาแห่งมหากุศล ยิ่งถ้าเรานำใจมาหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ จนกระทั่ง เข้าถึงพระธรรมกายภายใน เราจะเข้าถึงแหล่งแห่งบุญกุศล ที่แท้จริง เป็นท่อธารบุญที่หลั่งไหลมาจากอายตนนิพพาน ใจเราจะแซ่อิ่มอยู่ในบุญ เหมือนอยู่ในอู่แห่งทะเลบุญ โดยเฉพาะ เมื่อใจอยู่กับบุญตลอดเวลา อย่างไรก็ดี การมาบังเกิดเป็น มนุษย์นั้นยากยิ่งนัก ใครที่เกิดมาแล้ว ตั้งใจสั่งสมบุญบารมี ทุกลมหายใจ ชีวิตของผู้นั้นจะเป็นชีวิตที่มีคุณค่า เป็นชีวิตที่มุ่ง ตรงไปสู่จุดหมายปลายทางของชีวิตที่สมบูรณ์ คือ การเข้าสู่ อายตนนิพพาน มีวาระพระบาลีใน เอกนิบาต อังคุตตรนิกาย ว่า “นาห์ ภิกฺขเว อญฺญ่ เอกธมฺมปิ สมนุปสฺสามิ ยำ เอวํ มหาสาว นํ ยถยินํ ภิกฺขเว มิจฉาทิฏฐิ มิจฉาทิฏฐิปรมานิ ภิกฺขเว วชชาน ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เราไม่พิจารณาเห็นธรรมแม้สัก อย่างหนึ่งที่จะมีโทษมาก เหมือนอย่างมิจฉาทิฏฐินี้เลย ดูก่อน ภิกษุทั้งหลาย โทษทั้งหลายมีมิจฉาทิฏฐิเป็นอย่างยิ่ง” มิจฉาทิฏฐิ คือ ความเห็นผิด ความเห็นที่ไม่ตรงกับความ เป็นจริง เช่น เห็นว่าแม้ผู้ใดทําบาป บาปนั้นก็ไม่ส่งผลแต่อย่างใด