ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
กระแสแห่งกรรม (๒)
๔๖๕
นิพพานของท่าน ปรารถนาจะให้ท่านฉันอิ่มสักมื้อ จึงพาเข้าไป
บิณฑบาตในเมืองสาวัตถี
แต่เพราะพาท่านไปด้วยบิณฑบาต
แม้สักน้อยก็ไม่ได้ พระเถระจึงให้ท่านกลับไปนั่งคอยที่โรงฉัน
พอส่งท่านกลับไปเท่านั้น พระเถระก็ถูกชาวเมืองนิมนต์ให้นั่งฉัน
ภัตตาหาร พระเถระก็ส่งอาหารที่ได้นั้นไปถวายพระโลสกติสสะ
โดยกำชับซ้ำแล้วซ้ำอีกหลายครั้ง แต่ก็ถูกกระแสกรรมของพระ
โลสกติสสะบัง ทำให้ผู้ที่นำภัตไปให้ลืมท่านไป พากันกินเสียเอง
เมื่อพระเถระทราบจึงไปสู่พระราชวังของพระเจ้าโกศล
พระราชารับสั่งให้รับบาตรของพระเถระ รับสั่งให้ถวายของหวาน
๔ อย่าง จนเต็มบาตร เมื่อพระเถระรับบาตรกลับไปถึง จึงเรียก
พระโลสกติสสเถระว่า “มาเถิดติสสะ ท่านจงฉันของหวาน ๔
อย่างนี้เถิด ผมจะยืนประคองบาตรไว้ ท่านจงนั่งฉันเถิด
หากผมปล่อยบาตรจากมือ ในบาตรจะไม่มีอะไรให้ท่านฉันเลย”
เมื่อพระอัครสาวกประคองถือบาตรไว้ให้ ท่านจึงนั่งฉันของหวาน
๔ อย่าง ของหวาน ๔ อย่างนั้นไม่ถึงความหมดสิ้นด้วยกำลัง
ฤทธิ์ของพระเถระ พระโลสกติสสเถระได้ฉันจนอิ่มในวันสุดท้าย
ของชีวิตเพราะอาศัยบุญของพระสารีบุตร และในวันนั้นเอง
ท่านก็ปรินิพพานด้วยอนุปาทิเสสนิพพาน
เราจะเห็นว่า กระแสกรรมนี้มีอานุภาพมาก มีวิบาก