ทำความดี ตามหลักธรรม : หน้า 133/593

ธรร ทำความดี คือ หน้าที่หลักของมนุษย์ ๑๓๒ จงละมโนทุจริต จงเจริญมโนสุจริต และอย่าประมาทในการ ละมโนทุจริต และการเจริญมโนสุจริตนั้น จงละมิจฉาทิฏฐิ จงเจริญสัมมาทิฏฐิ และอย่าประมาทในการละมิจฉาทิฏฐิ และการเจริญสัมมาทิฏฐินั้น ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ในกาลใดแล ภิกษุละกายทุจริต เจริญกายสุจริต ละวจีทุจริต เจริญวจีสุจริต ละมโนทุจริต เจริญมโนสุจริต ละมิจฉาทิฏฐิ เจริญสัมมา ทิฏฐิได้แล้ว ในกาลนั้น เธอย่อมไม่กลัวต่อความตาย อันจะ มีในภายหน้า” พระพุทธองค์ทรงสอนพวกเราให้เป็นผู้ไม่ประมาท ในการทําความดีด้วยกาย วาจา และใจ ให้ใช้เวลาที่เหลืออยู่ ในโลกนี้ทําความดี ทําความบริสุทธิ์กายวาจาใจให้เต็มที่ เพราะ วันเวลาที่ผ่านไป เราไม่สามารถจะเรียกกลับคืนมาได้ เหมือน ดังสายนํ้าที่ไหลผ่านไปแล้วไม่อาจหวนกลับมา ชีวิตเราย่างก้าว ไปพร้อมกับกาลเวลาที่ล่วงไป บุคคลผู้ไม่ประมาท ผู้เต็มเปี่ยม ด้วยความคิด คำพูด และการกระทำที่สุจริต มีชีวิตที่สมบูรณ์ ก้าวไปพร้อมกับการทําความดีควบคู่กันไปด้วย จะเป็นผู้ที่มีชีวิต เต็มเปี่ยมสมบูรณ์ทั้งทางโลก และทางธรรม เพราะการ ทําความดีเป็นภารกิจหน้าที่สำคัญที่สุดของการเกิดมาเป็นมนุษย์ ส่วนคนที่มักอ้างว่า ต้องทำภารกิจมากมายจนไม่มีเวลาทำความ ดี แต่กลับใช้เวลาหมดไปกับสิ่งที่ไม่เป็นสาระ มัวเมาใช้อ่านาจ