ความเข้าใจเรื่องชีวิตและความตาย : หน้า 327/593

คิดผิด คิดใหม่ได้ (๒) พระเถระพูดทันทีว่า ๓๒๖ “มหาบพิตรก็เปรียบเหมือนคน ตาบอดนั่นแหละ เพราะพระองค์ปฏิเสธสิ่งที่ไม่รู้ไม่เห็น ไม่เชื่อ ว่าเทวดามีจริงหรือเทวดาชั้นดาวดึงส์มีอายุเท่านั้นเท่านี้ สภาวะภพภูมิเป็นเช่นนี้ ซึ่งสิ่งเหล่านี้จะเห็นได้ด้วยมังสจักษุที่ เป็นตาเนื้อธรรมดานั้นไม่ได้ แต่สมณพราหมณ์ที่พอใจอยู่ใน เสนาสนะอันสงัด เป็นผู้ไม่ประมาทประกอบความเพียรอย่าง สม่ำเสมอ จนกระทั่งบรรลุถึงขั้นทิพยจักษุอันบริสุทธิ์ ที่เกินกว่า จักษุธรรมดาของหมู่มนุษย์ สมณพราหมณ์พวกนั้นย่อมแลเห็น ทั้งโลกนี้โลกหน้า และสามารถแลเห็นเหล่าสัตว์ผู้จุติหรืออุบัติได้" พระเจ้าปายา ถูกเปรียบเหมือนคนตาบอดเช่นนั้น ทรง นิ่งอึ้งไป แต่ยังไม่ยอมจำนน จึงถามเรื่องอื่นต่อไปว่า “สิ่งที่ท่าน กล่าวมานั้นก็น่ารับฟัง แต่โยมเห็นสมณพราหมณ์ในโลกนี้ เป็น ผู้มีศีลมีธรรมอันงาม ตลอดชีวิตได้สั่งสมแต่คุณความดี เป็นที่ เคารพของปวงชนทั้งหลาย แต่สมณพราหมณ์เหล่านั้นดูมีความ สุขน้อยกว่าโยมมากมายก่ายกอง ถึงอย่างนั้นโยมก็เห็นเขา อยากมีชีวิตอยู่ โยมจึงมีความเห็นว่า เมื่อท่านเหล่านั้นรู้แน่แก่ ใจว่า ตายแล้วจะได้ไปสู่สุคติโลกสวรรค์แน่นอน ทำไมยังอยาก อยู่เป็นมนุษย์ ทำไมไม่รีบดื่มยาพิษหรือเอามีดมาเชือดคอตาย จะได้ไปเสวยสุขบนสรวงสวรรค์ ฉะนั้นการที่สมณพราหมณ์