ข้อความต้นฉบับในหน้า
ฆราวาสธรรม
៩៨
ทำไม่หยุดยั้ง ไม่ใช่ว่าเสร็จงานเดียวแล้วเลิกเลย ไม่ยอมทำ
อย่างอื่นอีก
ยักษ์ได้ถามปัญหาต่อไปว่า “บุคคลย่อมได้ชื่อเสียง
อย่างไร” ทรงตอบว่า “บุคคลย่อมได้ชื่อเสียงด้วยสัจจะ เพราะ
เมื่อเรามีความสัจจริงแล้ว ทั้งจริงต่อหน้าที่การงาน จริงต่อ
คําพูดของตน จริงต่อบุคคลอื่น และต่อธรรมะแล้ว ย่อมเป็นที่
สรรเสริญของมหาชน”
ยักษ์ถามอีกว่า “บุคคลย่อมผูกมิตรทั้งหลายไว้ได้อย่างไร”
ทรงแก้ว่า “ผู้ให้ย่อมผูกมิตรไว้ได้” หมายถึง มนุษย์ทุกคนในโลกนี้
ล้วนปรารถนาที่จะเป็นที่รักของคนรอบข้าง เป็นที่ยอมรับนับถือ
ของทุกๆ คน และปรารถนาที่จะได้ยินได้ฟังคำยกย่องสรรเสริญ
มากกว่าเสียงนินทาว่าร้าย พระพุทธองค์ได้สอนวิธีที่จะทำตนให้
เป็นที่รักของผู้อื่น แล้วผู้นั้นจะเป็นมิตรที่ดีของเราว่า จะต้อง
รู้จักการให้ เพราะทุกชีวิตดำรงอยู่ได้ด้วยการให้ หากมนุษย์
ทุกคนในโลกรู้จักให้ทาน เสียสละแบ่งปัน ให้อภัยซึ่งกันและกัน
ไม่พยาบาทปองร้ายกัน โลกนี้เกิดความสงบสุขอย่างแน่นอน
นอกจากการให้แล้ว ประการที่สอง ต้องรู้จักพูดจา
ปราศรัย หัดพูดจาให้ไพเราะนุ่มนวลน่าฟังที่เรียกว่า ปิยวาจา คือ
คําพูดที่พูดแล้วเป็นที่รัก ฟังแล้วเกิดกำลังใจ ที่จะส่งเสริม