ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
กระแสแห่งกรรม (๒)
๔๖๓
มิตตพินทุกะเห็นแม่แพะเหล่านั้น ก็กระโดดจับเท้าแพะ
ด้วยความคิดว่า เราจับแม่แพะตัวหนึ่งในเกาะแห่งหนึ่ง ได้ถูก
มันติดกระเด็นมาตกถึงที่นี่
คราวนี้ถ้าเราจับเท้าแม่แพะตัวนี้
มันคงดีดเรากระเด็นกลับไปถึงวิมานของเทพธิดากลางทะเล
ดังก่อน เมื่อแม่แพะถูกจับเท่านั้นแหละ ก็ร้องเอ็ดอึง พวกคน
เลี้ยงแพะก็พากันกรูเข้ามารุมซ้อมแล้วจับมัดพาเขาไปสู่
พระราชวังเพื่อให้ทางการสําเร็จโทษ
ในขณะนั้น พระโพธิสัตว์แวดล้อมไปด้วยมาณพ ๕๐๐
ออกจากเมืองไปอาบน้ำ เห็นมิตตพินทุกะก็จำได้ จึงเข้าไปสอบถาม
เมื่อทราบเรื่อง ก็ขอร้องให้ปล่อยเขาไป เมื่อคนเลี้ยงแพะปล่อย
แล้ว พระโพธิสัตว์ไต่ถามว่า ตลอดเวลาที่หายหน้าไปนั้น ไปอยู่
ที่ไหนมา มิตตพินทุกะก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง พระโพธิสัตว์จึง
กล่าวว่า “คนที่ไม่กระทำตามถ้อยคำของผู้ที่หวังดี ย่อมประสบ
ทุกข์อย่างนี้” หลังจากนั้น มิตตพินทุกะก็ไปตามยถากรรม
จนกระทั่งสมัยพุทธกาล เขาได้ถือปฏิสนธิในท้องของ
หญิงชาวประมงคนหนึ่ง ณ หมู่บ้านชาวประมง ซึ่งอยู่ร่วมกันถึง
พันครอบครัว ในแคว้นโกศล ในวันที่เขาเกิด ชาวประมงทั้งพัน
ครอบครัวพากันถือบ่ายเที่ยวหาปลาจนทั่วลา บ่อบึง ไม่ได้
แม้แต่ปลาตัวเล็กๆ สักตัวหนึ่ง ตอนอยู่ในท้องมารดา หมู่บ้าน