หญิงงามเมืองผู้มีใจงาม : หน้า 534/593

Dsuem ประชาช หญิงงามเมืองผู้มีใจงาม ๕๓๓ ปรารถนาที่จะออกบวช คิดว่าการที่เรามาใช้ชีวิตอยู่อย่างผู้ ครองเรือนนี้ เป็นทางมาแห่งธุลีกิเลส เราควรที่จะออกบวช เพื่อเป็นการสั่งสมบุญบารมี เมื่อคิดได้อย่างนี้ จึงได้ตัดสินใจ ออกบรรพชาในสํานักของนางภิกษุณี เมื่อออกบวชแล้ว ก็ได้ ตั้งใจฝึกฝนตนเองได้ดีในระดับหนึ่ง แต่เนื่องจากท่านเป็นผู้ที่ค่อนข้างเจ้าโทสะ มีอยู่วันหนึ่ง เกิดความไม่พอใจพระเถรีผู้เป็นขีณาสพรูปหนึ่ง จึงว่าพระเถรีว่า “หญิงแพศยา” แม้จะเป็นนักบวชด้วยกัน บาปอกุศลก็ไม่ได้ ยกเว้นใคร ถ้าพลั้งพลาดไปสร้างบาปกับเนื้อนาบุญอัน ยอดเยี่ยมของโลก ที่ภายในกายของท่านบริสุทธิ์บริบูรณ์ ด้วยกายธรรมอรหัต บาปก็ทับทวีเกินกว่าไปว่าคนทั่วไปอีก นับเท่าไม่ถ้วน ภายหลังจากที่ท่านละจากโลกไป เพราะบาปที่ ไปว่าพระขีณาสพ ส่งผลให้ไปตกมหานรก อยู่ถึงหนึ่งพุทธันดร พอถึงสมัยพุทธกาล ผลแห่งบุญที่ท่านได้ออกบวชตาม มาทัน พอหมดกรรมจากมหานรกแล้ว ก็กลับมาเกิดเป็นมนุษย์ ด้วยผลแห่งบุญที่ได้ทำในสมัยที่เคยออกบวช ทำให้เกิดใน ตระกูลมหาเศรษฐีมีสมบัติโอฬาร อาศัยอยู่ในแคว้นกาสี แต่ วิบากกรรมที่ท่ากับพระขีณาสพก็ยังไม่หมดสิ้นไป ได้ตามมาส่ง ผลในบั้นปลายคือ ฐานะที่เคยเป็นถึงระดับมหาเศรษฐีของเมือง