การแบ่งแยกบุคคลในสังคม : หน้า 251/593

วิธีแบ่งแยก บุคคล ๒๕๐ กรรมเป็นเครื่องจำแนกสัตวโลกให้แตกต่างกัน การแบ่ง แยกเชื้อชาติ ศาสนา หรือเผ่าพันธุ์ เป็นเรื่องที่มนุษย์คิด และ แบ่งแยกกันขึ้นมาเอง แต่การกระทําความดีหรือความชั่วนั้น เป็นตัวแบ่งแยกอยู่แล้ว บางคนอยู่กับหมู่คณะที่มีแต่คนดี แต่ หากไม่รักในการฝึกฝนตนก็อาจเป็นคนพาลได้ ดังนั้นพฤติกรรม หรือการกระทําจึงเป็นตัวแบ่งแยกที่สําคัญ บางคนเกิดในสังคม ที่ด้อยโอกาส ขาดโอกาสที่ดี ทั้งเรื่องความเป็นอยู่ และการศึกษา ไม่ได้อยู่ในปฏิรูปเทส แต่ถ้ามีใจใฝ่ดี ย่อมสามารถทําตนให้เป็น บัณฑิตได้ การทำความดีหรือความชั่ว นอกจากจะเป็นตัว แบ่งแยกบุคคลแล้ว ยังเป็นสิ่งที่ทำได้ไม่มีขีดจำกัดอีกด้วย เช่น เราสามารถยกตนเองให้สูงขึ้นด้วยการทำแต่กุศลกรรมให้ยิ่งๆ ขึ้นไป หรือไปทําบาปอกุศลก็ได้ ทั้งนี้ย่อมขึ้นอยู่กับตัวของเราว่า จะเลือกเดินเส้นทางใด สมัยก่อน ในชมพูทวีปมีการแบ่งกลุ่มคนออกเป็น ๔ ชนชั้น ได้แก่ กษัตริย์ พราหมณ์ แพศย์ และศูทร กษัตริย์เป็น กลุ่มที่ใช้ความสามารถของตนในการบริหารบ้านเมือง เป็น ชนชั้นที่ได้รับการยอมรับนับถือว่า เป็นชนชั้นสูงในสมัยนั้น ต่อมาคือกลุ่มที่เป็นผู้นำทางด้านศาสนา เป็นที่พึ่งทางใจ เป็น ผู้ประกอบพิธีกรรมต่างๆ เรียกว่าพราหมณ์ กลุ่มที่ ๓ เป็นกลุ่ม ๓