นิยาม หรือ ผังของสรรพสิ่ง : หน้า 271/593

นิยาม หรือ ผังของสรรพสิ่ง บ้านหลังหนึ่ง ที่อยู่ใกล้ประตูเมืองสาวัตถีถูกไฟไหม้ ทันใดนั้น กระจุกหญ้าที่เป็นเสวียน ซึ่งกำลังถูกไฟไหม้อยู่ ได้ลอยขึ้นจาก บ้านหลังนั้น ขึ้นไปสวมคอกาตัวหนึ่ง ซึ่งกำลังบินผ่านมาพอดี กาก็ร้องอย่างทุกข์ทรมาน แล้วตกลงมาตาย เรื่องที่สอง มีเรือลำาหนึ่งแล่นไปในมหาสมุทร เมื่อไปถึง กลางมหาสมุทรกลับหยุดแล่นโดยไม่มีสาเหตุ คนบนเรือจึงแจก สลากหาคนกาลกิณี สลากนั้นได้ไปอยู่ในมือของหญิงผู้เป็น ภรรยาของกัปตันเรือถึง ๓ ครั้ง คนทั้งหมดจึงพากันพูดว่า “ขอ พวกเรา อย่าต้องตายกันหมดเพราะหญิงคนเดียว พวกเราควร จับเธอโยนลงไปในทะเลเถิด” ทั้งที่กัปตันเรือรักภรรยาของตนมาก แต่ไม่รู้จะช่วยอย่างไร ได้แต่พูดว่า “เราไม่อาจเห็นภรรยาลอยคอ ทรมานอยู่ในน้ำได้ ขอให้เอาหม้อบรรจุทรายผูกติดคอของนาง แล้วโยนลงไปเถิด” หลังจากโยนนางลงไปในทะเลแล้ว เรือก็ แล่นต่อไปได้ตามปกติ เรื่องที่สาม ภิกษุกลุ่มหนึ่งติดอยู่ในถ้ำ เพราะมีก้อนหิน ใหญ่จากยอดเขากลิ้งลงมาปิดปากถ้ำไว้ แม้พระภิกษุที่อยู่ ด้านนอก จะระดมชาวบ้านมาช่วยกันงัดฉุดดึงเอาหินออกอย่างไร ก้อนหินนั้นก็ไม่ยอมขยับเขยื้อน จนหมดเรี่ยวแรงไปตามๆ กัน แต่ครั้นถึงวันที่เจ็ด ก้อนหินใหญ่นั้นก็กลับกลิ้งออกไปได้เอง