ธรรมะกับการบริหารประเทศ : หน้า 123/593

คุณ ธ ร ร ม ข อ ง นักปกครอง ต้องรู้จักนำธรรมะไปประยุกต์ใช้ควบคู่กับการบริหารประเทศชาติ ถ้าหากผู้นําเป็นผู้มีสติปัญญา มีความสามารถและมีธรรมะ อยู่ในใจ มุ่งบำบัดทุกข์บำรุงสุข โดยเห็นแก่ประโยชน์สุขส่วน รวมมากกว่าประโยชน์ส่วนตน มีความตั้งใจดีที่จะทํางานเพื่อ ส่วนรวม มีใจประกอบด้วยมหากรุณาเช่นพระบรมโพธิสัตว์ ไม่มี ความลําเอียงเข้ามาบดบังดวงปัญญา ย่อมสามารถที่ จะนำประเทศชาติให้ก้าวไปสู่ความศิวิไลซ์ และเป็นปิ่นของ นานาอารยประเทศได้ คําว่า “อคติ” เราได้ยินได้ฟังกันมาบ่อย ในทางพระพุทธ ศาสนากล่าวถึงอคติความลำเอียง ๔ ประการ คือ ฉันทาคติ ความลำเอียงเพราะความพึงพอใจ โทสาคติ ลำเอียงเพราะ ความโกรธ โมหาคติ ลำเอียงเพราะความหลง และภยาคติ ลำเอียงเพราะความกลัว ซึ่งความลำเอียงเป็นทางมาแห่ง ความหวาดระแวงและแตกแยก เมื่อไม่มีความยุติธรรม สังคม ย่อมจะไม่สงบสุข บางคนอาจลำเอียงเพราะความรักใคร่ชอบพอกัน ทำให้ ไปเข้าข้างอีกฝ่ายหนึ่ง ที่เรียกว่าเลือกที่รักผลักที่ชัง โดยไม่ คำนึงถึงเหตุผล เอาความถูกใจมากกว่าความถูกต้อง เมื่อ หลักประกันความเที่ยงตรงของชีวิตเอนเอียงแล้ว ก็เหมือน ตราชั่งที่เสียดุล ทําให้ขาดความยุติธรรม ความเหลื่อมล้ำก็จะ