คิดผิด คิดใหม่ได้ : หน้า 347/593

คิดผิด คิดใหม่ได้ (๔) ๓๔๖ จึงบอกเพื่อนรักว่า นี่เพื่อน ทองคำมีค่ามากมาย ราคาก็สูง เราเจอสิ่งที่มีค่ามหาศาลแล้ว อย่าช้าเลย ช่วยกันขนทองคำ เหล่านี้กลับบ้านเราดีกว่า สหายผู้นั้นกลับยืนยันที่จะแบกมัดเปลือกป่านเช่นเดิม เขามองดูทองคำและกล่าวถ้อยคำเดิมว่า เราอุตส่าห์แบกมัด เปลือกป่านมาตั้งไกลแล้ว จะทิ้งก็เสียดาย เราไม่เอาทองคําหรอก เราจะเอาเปลือกป่านอันเดิมนี้แหละ ชายหนุ่มจึงนึกว่า เพื่อนเรา คงเสียสติไปแล้ว แม้จะชี้แจงด้วยเหตุผลต่างๆ เพื่อให้เขา ทิ้งมัดเปลือกป่าน แล้วนําทองคํากลับบ้าน เขาก็ยืนยันไม่ยอม ทิ้งด้วยเหตุผลเดิมนั่นเอง ครั้นกลับมาถึงบ้าน ชายหนุ่มที่ขนทองคำกลับ ได้รับ การต้อนรับเป็นอย่างดีจากญาติพี่น้อง ทำให้เขามีความสุข สบายไปตลอดชาติ ส่วนเพื่อนอีกคนหนึ่ง สู้อุตส่าห์แบกเปลือก ป่านมาตั้งไกลแสนไกล เมื่อถึงบ้าน กลับไม่ได้รับการต้อนรับ จากผู้ใด แถมยังถูกด่าอีกด้วย การที่มหาบพิตรยึดถือทิฏฐิ ดั้งเดิมของพระองค์ที่ว่าโลกหน้าไม่มี สัตว์ผู้ผุดเกิดไม่มี ผลแห่ง กรรมดีกรรมชั่วไม่มี ก็เปรียบเหมือนบุรุษโง่เขลาที่แบกเปลือก ป่านนั่นแหละ ขอมหาบพิตรละมิจฉาทิฏฐิอันลามกนั้นเสียเถิด ทิฏฐิเช่นนี้ อย่าได้เกิดมีแก่มหาบพิตรเลย”