ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชน
พุทธพยากรณ์ (๒)
๓๐๙
สกุลจักเป็นใหญ่เป็นโต พวกคนมีสกุลจักอับเฉาตกยาก แม้ภิกษุ
อลัชชี ก็จักพากันเบียดเบียนภิกษุผู้มีศีล พวกภิกษุผู้มีศีลไม่ได้
ที่พำนัก ก็พากันเข้าป่า อยู่ในที่หลีกเร้น การที่กุลบุตรผู้มีชาติสกุล
และภิกษุผู้มีศีล ถูกคนทุศีล และถูกภิกษุทุศีลประทุษร้ายนี้
เปรียบเสมือนพวกเสือดาว และเสือโคร่ง ที่พากันหลบหนี
เพราะกลัวฝูงแกะ ภัยนี้จะไม่บังเกิดแก่มหาบพิตร เพราะเป็น
สุบินปรารภถึงอนาคต แต่พวกพราหมณ์ทำนายไปผิดๆ เพราะ
อาศัยการเลี้ยงชีพ และเพราะเห็นแก่อามิส
ครั้นพระบรมศาสดา ทรงทํานายความฝันทุกข้อของ
พระราชาแล้ว ทรงรับสั่งให้พระเจ้าปเสนทิโกศลเลิกบูชายัญ
เพราะผู้ฆ่าย่อมได้รับการฆ่าตอบ ผู้ให้ชีวิตย่อมได้ชีวิต เมื่อให้อายุ
ย่อมได้อายุ เพราะเป็นเหตุให้มีอายุขัยยืนยาว เมื่อให้อภัย
และให้ความอิสระเสรีแก่สัตว์อื่น ย่อมมีอิสรภาพไปทุกภพทุกชาติ
พระราชาทรงปฏิบัติตามที่พระพุทธองค์ทรงแนะนำด้วยการ
ประทานชีวิตให้กับสัตว์ทั้งหลาย ทำให้หมู่สัตว์ได้รับความ
ปลอดภัยโดยถ้วนหน้า
จากเรื่องนี้ จะเห็นได้ว่า ความไม่รู้จริงเป็นอันตราย
อย่างยิ่ง ต้องมีผู้รู้ชี้แนะจึงจะปลอดภัย ไม่ต้องพลัดตกไป
ในอบายภูมิ แม้ความฝันอาจกลายเป็นจริงในบางครั้ง แต่ไม่ใช่