ธรรมะและกรรมในชีวิต : หน้า 462/593

ธรรมะเพื่อประชาช กระแสแห่งกรรม (๒) ๔๖๑ *พวกชาวบ้านทั้งหลายจึงปรึกษากันว่า เมื่อก่อนไม่มีนาย- มิตตพินทุกะ พวกเราไม่เคยมีเรื่องเดือดร้อนอย่างนี้เลย จึงตกลงช่วยกันรุมตีขับไล่เขาออกจากหมู่บ้าน มิตตพินทุกะจึง หอบหิ้วลูก ๒ คน และภรรยาไปอยู่ที่อื่น เดินผ่านเข้าไปสู่ดงที่ อมนุษย์อาศัยอยู่ ถูกพวกอมนุษย์รุมกันจับลูกและภรรยา ของเขาฆ่ากินเสีย ตัวเขาเองหนีรอดไปได้อย่างหวุดหวิด เขาได้ ท่องเที่ยวไปเรื่อยๆ จนถึงท่าเรือแห่งหนึ่ง ในวันที่เขาปล่อยเรือ ลงทะเล ได้สมัครเป็นกะลาสีลงเรือไป เรือแล่นไปในสมุทรได้ ๗ วัน จู่ๆ เรือก็หยุดอยู่กลางทะเล เหมือนมีใครมาฉุดสมอไว้ ชาวเรือเหล่านั้นพากันจับสลากหา บุคคลกาลกิณี สลากกาลกิณีก็ตกมาถึงมิตตพินทุกะคนเดียวถึง ๗ ครั้ง ชาวเรือจึงลงมติจับเขาโยนแพไม้ไผ่ไป เมื่อจับมิตตพินทุกะ โยนลงทะเลแล้ว เรือก็แล่นต่อไปได้อย่างสบาย มิตตพินทุกะ นอนบนแพลอยไปกลางทะเล กระนั้นก็ยังพอมีบุญเก่าที่เคย รักษาศีลในศาสนาของพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้าอยู่บ้าง บุญจึงส่งผลให้พบกับเทพธิดา ๔ นาง ที่อยู่ในวิมานแก้วผลึก หลังหนึ่งในทะเล เสวยสุขสําราญอยู่กับพวกเวมานิกเปรตตลอด ๗ วัน ซึ่งเป็นช่วงที่พวกนางกำลังเสวยสุขในอัตภาพที่ดูเหมือน *มก. เล่ม ๕๖ หน้า ๑๑