ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชน
ศึ ก ชิ ง ภ พ
๔๑๗
*มีเรื่องเล่าว่า มีหนุ่มชาวทมิฬคนหนึ่ง ชื่อทีฆชยันตะ
เกิดในสมัยหลังพุทธกาล เป็นคนที่หยาบกระด้าง ประพฤติผิด
ศีล ๕ อยู่เป็นประจํา เพราะคบคนไม่ดีเป็นมิตร เนื่องจากกรรม
ในอดีตตามมาทัน ในระหว่างที่ไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนเกิดการ
ทะเลาะวิวาทกับเพื่อนจึงถูกฆ่าตาย เนื่องจากตายเพราะขาดสติ
จิตใจเศร้าหมอง จึงถูกยมทูตนำลงไปยมโลกให้พญายมราช
ช่วยตัดสินว่า จะให้ไปเสวยวิบากกรรมที่ทำเอาไว้ในนรกขุมไหน
หรือที่ใหนจึงเหมาะสม
พญายมราชเมตตาให้โอกาสตอบคำถามเกี่ยวกับเทวทูต
ทั้ง ๕ แต่เนื่องจากหนุ่มทมิฬนี้เป็นคนใจโหดเหี้ยม ฆ่าสัตว์เป็น
อาจิณ จึงไม่เคยนึกถึงโทษของการเกิด แก่ เจ็บ ตายเลย หรือ
แม้เห็นใครถูกฆ่าก็รู้สึกเฉยๆ เพราะตัวเองก็ชอบฆ่าสัตว์เป็นปกติ
ภาพที่ปรากฏเป็นนิมิตอยู่ต่อหน้า จึงเป็นภาพของการเข่นฆ่า
มนุษย์และสัตว์ จิตใจก็เศร้าหมองไม่ผ่องใส พญายมราชให้
นึกถึงบุญอะไรก็นึกไม่ออก เพราะฉะนั้นจึงถูกพิพากษาให้ไป
เสวยทุกข์ในอุสสทนรก
ในขณะที่กำลังถูกทัณฑ์ทรมานในอุสสทนรกนั้น สัตว์
*มก. เล่ม ๓๔ หน้า ๑๕๙