ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชน
เทพบุตรมาร (๑)
៤៧៩
ทุกชีวิตที่เกิดมา ไม่มีใครแม้แต่คนเดียว ที่ไม่ปรารถนาให้
ตนเองมีความสุขและปลอดภัยจากอันตรายทั้งหลาย ทุกชีวิต
อยากมีอายุยืนยาว และได้ใช้ชีวิตอยู่บนโลกนี้ด้วยความผาสุก
แต่ใช่ว่าความปรารถนาของทุกคนจะสมหวังหมด มีไม่น้อยที่
ปรารถนาให้ตนเองมีความสุข แต่กลับทำในสิ่งที่ก่อให้เกิดทุกข์
เป็นอยู่ด้วยความประมาท ความสุขที่ตนปรารถนาจึงเป็นเพียง
แค่ความเพ้อฝัน คล้ายกับพยับแดดที่หาตัวตนแท้จริงไม่ได้
สุดท้ายเมื่อผลแห่งความประมาทมาถึง ชีวิตของคนเหล่านั้นจึง
ไม่อาจหลีกเลี่ยงจากความทุกข์ไปได้ ยิ่งถ้าไม่มีการเตรียมพร้อม
มัวเพลิดเพลินในการใช้ชีวิตไปกับสิ่งไร้สาระ เมื่อถึงคราวละโลก
ไป ใครก็ช่วยไม่ได้ เพราะฉะนั้นเราควรเตรียมตัวอย่างชาญฉลาด
เป็นผู้ไม่ประมาทในการดำรงชีวิต ด้วยการหมั่นสั่งสมความดี
และต้องหมั่นนั่งธรรมะฝึกฝนใจให้ใสบริสุทธิ์อยู่เสมอ
มีวาระพระบาลีที่ปรากฏใน สังคีติสูตร ความว่า
“บุคคลบางคนในโลกนี้ ย่อมถวายข้าว น้ำ เสื้อผ้า
ยานพาหนะ ดอกไม้ ของหอม เครื่องลูบไล้ ที่นอน ที่พัก ที่
อาศัย และสิ่งที่เป็นอุปกรณ์แก่ประทีป ให้เป็นทานแก่สมณะ
หรือพราหมณ์ เขาย่อมมุ่งหวังสิ่งที่ตนถวายไป โดยได้
ศึกษามาว่า “พวกทวยเทพผู้สถิตอยู่ที่สวรรค์ชั้นปรนิมมิตวส
วัตดี เป็นเทพที่มีอายุยืน มีวรรณะงดงามมาก เต็มเปี่ยมไป