ธรรมะเพื่อประช : หน้า 180/593

ธรรมะเพื่อประช อย่าขอสิ่งที่ไม่ งทไม่ควรขอ ๑๗๘ เท่านั้น ในช่วงแรกๆ ญาติโยมทั้งหลายพากันขวนขวายในบุญ แต่ครั้นถูกขอมากๆ เข้าก็เกิดอาการเอือมระอาขึ้นมา เพราะ ภิกษุเหล่านั้นไม่มีความเกรงอกเกรงใจญาติโยม บางครั้งก็ขอ ไม่ถูกกาลอีกด้วย เมื่อชาวเมืองอาฬวีถูกภิกษุผู้ไม่รู้จักประมาณเบียดเบียน เช่นนั้น พากันเกิดอาการเบื่อหน่าย ทันทีที่เห็นสมณะเดินผ่านมา ต่างหลบหนีไปหมด วันหนึ่ง พระมหากัสสปะเข้าไปบิณฑบาตใน เมืองอาฬวี ชาวเมืองเห็นพระเถระเดินมา ต่างพากันหวาดกลัว รีบหลบหน้ากันไปหมด พระเถระเห็นเหตุการณ์เช่นนั้น รู้สึก แปลกใจ ครั้นกลับจากบิณฑบาตจึงเรียกภิกษุที่อาศัยอยู่ที่เมือง- อาฬวีมาสอบถามว่า “ผู้มีอายุทั้งหลาย เมื่อก่อนเมืองอาฬวี ผู้คนมีศรัทธา มีการให้ทานอยู่เป็นนิตย์ แต่เดี๋ยวนี้เหตุการณ์ กลับตรงข้าม เป็นเพราะสาเหตุอะไรกัน” ครั้นพระศาสดาเสด็จจาริกผ่านมาที่เมืองนั้น พระเถระ ได้เข้าไปกราบทูลเรื่องราวทั้งหมด พระศาสดาจึงตรัสเรียกประชุม ภิกษุทั้งหมดที่อาศัยในเมืองนั้น แล้วสอบสวนถึงเรื่องราว ทั้งหมดว่า “จริงหรือไม่ ที่พวกเธอทั้งหลายเป็นผู้มากด้วยการขอ จนกระทั่งญาติโยมเกิดความเอือมระอา” ภิกษุทั้งหลาย กราบทูลยอมรับว่า “เป็นความจริงพระเจ้าข้า” พระศาสดาจึง