ธรรมะเพื่อประชาชน: การทำความดี : หน้า 136/593

ธรรมะเพื่อประชาช ทำความดี คือ หน้าที่หลักของมนุษย์ ๑๓๕ ของข้าพเจ้าเลย ที่ลูกของข้าพเจ้าไม่มีเวลาทำความดี และ พลาดไปทําความชั่ว เพราะต้องเลี้ยงดูข้าพเจ้า และต้องรับ ภาระหน้าที่ต่างๆ มากมาย บิดามารดาของผู้นั้นจะอ้างกับ ยมบาลเช่นนี้ได้หรือไม่” พราหมณ์ตอบว่า “ไม่ได้เลยพระคุณเจ้า แม้บิดามารดา ของผู้นั้นจะคร่ำครวญอย่างไร ยมบาลก็จะต้องลงโทษเขาตาม หน้าที่” จากนั้นท่านก็ถามถึงเหตุในการอ้างเพื่อทําความชั่ว เพราะบุตรภรรยา และพวกพ้องบริวารว่า จะเอามาอ้างกับ ยมบาลได้ไหม คำถามนั้นทำให้ธนัญชานีพราหมณ์สำนึกได้ว่า การที่ตนยกเหตุผลต่างๆ มาเป็นข้ออ้าง แล้วละทิ้งการทำ ความดีนั้น เป็นการดำเนินชีวิตที่ผิดทาง ถือเป็นความประมาท อย่างยิ่ง เมื่อพระสารีบุตรถามต่อไปอีกว่า “พราหมณ์ ระหว่าง คนที่ทำความชั่วเพื่อครอบครัว กับคนที่ทำความดีเพื่อครอบครัว ใครจะดีกว่ากัน” พราหมณ์ก็ตอบว่า “คนที่ทำความดีย่อมดีกว่า แน่นอน” เมื่อเห็นว่าพราหมณ์มีความเข้าใจถูกต้องแล้ว พระ เถระจึงสอนว่า “พราหมณ์ ท่านมีหน้าที่การงานที่ดี สามารถ เอาหน้าที่นั้นใช้สร้างความดีได้ เช่น สนองคุณประเทศชาติ ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน นับเป็นทางมาแห่งบุญกุศล และ ยังสามารถเลี้ยงดูบิดามารดา ข้าทาสบริวารได้โดยไม่ต้องทุจริต