การสนทนาเกี่ยวกับกรรมและผลของการกระทำ : หน้า 316/593

ธรรมะเพื่อประช คิดผิด คิดใหม่ได้ (๑) ๓๑๕ ให้รอพระองค์ด้วย จากนั้นทรงเสด็จเดินทางไปหาพระกุมาร กัสสปะเถระเจ้าพร้อมๆ กับชาวพระนคร ครั้นเดินทางไปถึง ทรงนั่งตรงที่เหมาะสม เมื่อได้โอกาส จึงเริ่มสนทนา ประกาศความเชื่อของตนทันทีว่า “ท่านกัสสปะ โยมเชื่อว่า โลกหน้าไม่มี สัตว์ผู้ผุดเกิดขึ้นไม่มี ผลกรรมที่ทําดี หรือทำชั่วไม่มี” พระเถระจึงถามว่า “ทำไมพระองค์จึงมีความเชื่อ เช่นนั้นเล่า มหาบพิตร” “ก็เพราะโยมได้ค้นคว้าทดลองจนได้รับ ผลเป็นที่น่าพอใจแล้ว” พระองค์ทรงเล่าวิธีการให้ฟังว่า “โยมมีมิตรอำมาตย์ญาติสาโลหิตมากมายที่ประพฤติ ทุจริต คือ ฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ประพฤติผิดในกาม พูดเท็จ พูดส่อเสียด พูดคำหยาบ พูดเพ้อเจ้อ มากไปด้วยความเพ่งเล็ง คิดปองร้ายผู้อื่น และมีความเห็นผิด ต่อมาคนเหล่านั้นเจ็บป่วย ใกล้จะตาย โยมพิจารณาว่า คงไม่รอดแน่ หมอก็ลงความเห็น อย่างนั้น จึงเข้าไปหาคนพวกนั้นพร้อมกับขอร้องว่า มีสมณ พราหมณ์ในโลกนี้ชอบสั่งสอนว่า คนประพฤติทุจริต ตายไปจะ เข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก ท่านก็เป็นคนประพฤติอกุศลธรรม ถ้าคําพูดของสมณพราหมณ์พวกนั้นเป็นจริง ท่านตายไปแล้วก็ จะไปสู่ภพภูมินั้น ถ้าท่านตายไปและเกิดในอบายจริงๆ ละก็ ขอท่านกรุณามาบอกเราหน่อยเถอะ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม สิ่งใดที่ท่านได้เห็นและมาบอกเรา สิ่งนั้นเท่ากับเราประสบด้วย