บทเรียนจากอดีต: ความประพฤติและความดี : หน้า 407/593

Bsual สังเกต คนดีที่ความประพฤติ ๔๐๖ ถ้าหยุดใจได้สนิท ไม่ช้าเราก็จะไปสู่ทิศนั้น ที่ยังไม่มีใครเคยไปคือ อายตนนิพพาน +ครั้งหนึ่ง พระศาสดาประทับอยู่ที่วัดพระเชตวัน ทรง ปรารภถึงภิกษุรูปหนึ่งจึงตรัสเล่าเรื่องราวในอดีตให้ฟังว่า ในอดีต พระโพธิสัตว์บังเกิดเป็นอาจารย์ทิศาปาโมกข์ มีลูกศิษย์ที่มา เรียนด้วยถึง ๕๐๐ คน หัวหน้ามาณพที่เป็นศิษย์ของท่านชื่อว่า เสตเกตุ เป็นมาณพที่มาจากตระกูลพราหมณ์ ในยุคนั้น ตระกูล พราหมณ์ถือว่าเป็นตระกูลที่มีเกียรติมาก ไปที่ไหนก็จะได้รับคำ ยกย่องสรรเสริญ เสตเกตุมาณพจึงค่อนข้างจะถือตัวเพราะถือว่า ตัวเองมาจากตระกูลที่สูงกว่าคนอื่น วันหนึ่ง มาณพได้เดินทางออกไปนอกเมืองพร้อมกับ มาณพคนอื่นๆ เขาเห็นคนจัณฑาลคนหนึ่งกำลังเดินทางเข้าเมือง จึงถามว่า “เจ้าเป็นใครกัน” จัณฑาลผู้นั้นตอบว่า “ข้าพเจ้าเป็น คนจัณฑาล” มาณพก็โกรธและพูดว่า “ฉิบหายแล้ว ไอ้จัณฑาล ตัวกาลกิณี เจ้าจงไปอยู่ใต้ลมเถิด อย่ามาอยู่เหนือลมเลย” แต่ คนจัณฑาลนั้นเดินเร็วกว่ามาณพ จึงไปอยู่เหนือลม ยิ่งทำให้เขา โกรธมากขึ้น และพาลด่าคนจัณฑาลด้วยผรุสวาจามากมาย *มก. เล่ม ๕๙ หน้า ๑๓