การบูชาพระเจดีย์และการเข้าถึงสวรรค์ : หน้า 438/593

Dsuem ประชาช อเนกวรรณเทพบุตร ๔๓๗ สมัยนั้นท่านพระมหาโมคคัลลานะเที่ยวจาริกไปในเทวโลก อเนกวรรณเทพบุตรเห็นพระเถระ ก็บังเกิดความเคารพเลื่อมใส ได้ลงจากราชรถ แล้วเดินเข้าไปหาท่าน ยืนประคองอัญชลี ทําความนอบน้อมพระเถระ และได้สนทนาธรรมกับท่าน พระเถระได้กล่าวชื่นชมว่า “ดูก่อนเทพบุตร ตัวท่านนี้เป็น ประดุจท้าวสุนิมมิตเทวราช ผู้เป็นใหญ่ในเทวดา ไม่มีใครเสมอ เหมือน ไม่มีใครยิ่งกว่าท่านด้วยยศ ด้วยบุญและด้วยฤทธิ์ หมู่ทวยเทพชั้นดาวดึงส์ต่างชุมนุมกันสักการบูชาท่าน ดุจเทวดา สักการะพระมหาจุฬามณี และเทพอัปสรเหล่านี้ต่างฟ้อนรำา ขับร้อง บันเทิงอยู่รอบๆ ท่าน ท่านเป็นผู้บรรลุเทพฤทธิ์มี อานุภาพมาก ครั้งเมื่อเกิดเป็นมนุษย์ ท่านได้ทำบุญอะไรไว้ รัศมีของท่านจึงสว่างไสวไปทุกทิศ” เทพบุตรมีมหาปีติจึงได้เล่า บุพกรรมของตัวเองให้พระเถระฟัง พระเถระได้รับฟังแล้ว ก็อนุโมทนา จากนั้นอำลากลับลงมายังโลกมนุษย์ตามเดิม จากเรื่องนี้ เราจะเห็นได้ว่าบุญใหญ่จากการบูชาพระเจดีย์ และชักชวนผู้มีบุญให้มานมัสการพระเจดีย์นั้น เป็นบุญใหญ่มาก ที่นอกจากจะทำให้เราได้สวรรค์สมบัติแล้ว ยังมีรัศมีกายมีวิมาน ที่สว่างไสว และเป็นที่เคารพสักการบูชาของเหล่าเทวดาอีกด้วย จึงอยากเชิญชวนให้ทุกท่านได้มาเอาบุญใหญ่ จากการบูชา