การบูชาผ้าสามารถหลุดพ้นจากนรก : หน้า 419/593

ศึ ก ชิ ง ภ พ ๔๑๘ นรกตัวนี้พลันนึกถึงภาพที่ตัวเองสมัยที่เป็นเด็กวัยรุ่น พ่อแม่ได้ ใช้ให้นําผ้าแดงบูชาอากาศเจดีย์ ซึ่งเป็นเจดีย์ระฟ้าที่สุมนคริ มหาวิหาร จำได้ว่าตอนที่เอาผ้าไปบูชาพระเจดีย์นั้น ตัวเองมี จิตเลื่อมใสในพระรัตนตรัยมาก ถึงขนาดปีติขนลุกชูชันทีเดียว เนื่องจากไฟในอุสสทนรกที่แผดเผาอยู่ตลอดเวลา ทำให้จําบุญ กุศลอย่างอื่นไม่ได้เลย แต่เมื่อได้เห็นเปลวไฟที่ลุกวูบวาบไปมา จึงหวนระลึกถึงผ้าแดงผืนที่พัดโบกนั้นได้ เพียงแค่จิตเป็นกุศล นิดเดียวเท่านั้นเอง บุญก็สว่างวาบ ฉุดเอาสัตว์นรกนี้ขึ้นจาก ขุมนรก แล้วไปบังเกิดเป็นอากาสเทวาทันที ส่วนอีกท่านหนึ่ง เคยถวายผ้าสาฎกเนื้อเกลี้ยงแด่ พระลูกชาย แต่ตอนตายเนื่องจากใจเศร้าหมอง และทำบาปไว้มาก เหมือนกัน เมื่อผ่านการไต่สวนพิจารณาคดีจากท่านพญายมราช แล้ว ต้องไปเสวยทุกข์อยู่ในอุสสทนรกเป็นเวลานาน แต่ในช่วง ที่ว่างจากการถูกทรมานแวบหนึ่งนั้น ได้พิจารณาเห็นเปลวไฟ ใหญ่ไหวไปไหวมา เสียงดังพรึบพรับ ก็พลันนึกถึงผ้าสาฎก โบกสะบัดที่ตัวเองมอบถวายให้กับพระลูกชาย ด้วยจิตที่เป็นกุศล การชิงช่วงระหว่างหมองกับใสก็เกิด ขึ้นอีกครั้งหนึ่ง แต่คราวนี้สุกกธรรมคือธรรมฝ่ายขาวทำงานเต็มที่ กัณหธรรมไม่สามารถมาครอบงำาจิตใจที่ผ่องใสนั้นได้ ทำให้สัตว์ นรกนี้พ้นจากทัณฑ์ทรมาน เลื่อนขึ้นจากอัตภาพของสัตว์นรก