กระแสแห่งกรรม (๑) : หน้า 455/593

กระแสแห่งกรรม (๑) ๔๕๔ ยุให้แตกกับเราเสียแล้ว ถ้าหากเธออยู่ในวิหารนี้ กุฎมพี่คงจะ เลิกเลื่อมใสเรา จึงเกิดความไม่พอใจในพระเถระอรหันต์ คิดว่า เราไม่ควรให้เธออยู่ในวิหารนี้ เมื่อถึงเวลาพระเถระมาปรนนิบัติ ก็ไม่พูดด้วย พระเถระผู้ขีณาสพทราบวาระจิตของภิกษุผู้เป็น เจ้าอาวาส แล้วค่านึงว่า พระเถระนี้ไม่ได้ทราบถึงการที่เราขจัด อาสวะสิ้นแล้ว ไม่มีความห่วงใยในตระกูล ในลาภ แล้วท่านก็ กลับไปที่อยู่ของตน นั่งเข้านิโรธสมาบัติอย่างมีความสุข วันรุ่งขึ้น ท่านเจ้าอาวาสก็ตีระฆังด้วยหลังเล็บ เคาะ ประตูด้วยเล็บ แล้วไปสู่เรือนของกุฎมพี กุฎมพี่รับบาตร นิมนต์ ให้นั่งเหนืออาสนะที่ปูลาดไว้ ถามว่า “ข้าแต่ท่านผู้เจริญ พระ อาคันตุกะเถระไปไหนเสียเล่า” ท่านเจ้าอาวาสตอบว่า “อาตมา ไม่ทราบความประพฤติของพระอาคันตุกะ อาตมาได้ตีระฆัง เคาะประตู ก็ไม่สามารถปลุกให้ตื่นได้ สงสัยเมื่อวานฉันโภชนะ อันประณีตในเรือนของคุณแล้ว คงอิ่มอยู่จนวันนี้ บัดนี้ยังนอน หลับอยู่มั่ง" ฝ่ายพระเถระผู้ขีณาสพ เมื่อถึงเวลาก็ชำระสรีระแล้ว ทรงบาตรจีวร เหาะไปภิกขาจารในที่อื่น ส่วนกุฎมพี่นิมนต์ พระเถระเจ้าอาวาสให้ฉันข้าวปายาสที่ปรุงด้วยเนยใส น้ำผึ้ง น้ำตาล กรวดแล้ว ก็รมบาตรด้วยของหอม ใส่ข้าวปายาสจนเต็ม