ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
สังเกตคนดีที่ความประพฤติ
๔๐๕
“สมติตฺติก์ อนวเสสก์
เตลปตฺนํ ยถา ปริหเรยฺย
เอวํ สจิตฺตมนุรกฺเข
ปตฺถยาโน ทิสํ อคตปุพฺนํ
บุคคลผู้ประสงค์จะไปสู่ทิศที่ไม่เคยไป (คือ อายตน
นิพพาน) ต้องตามรักษาจิตของตน เหมือนคนประคอง
ภาชนะน้ำมันที่เต็มเสมอขอบปากที่ไม่พร่องไว้ฉะนั้น”
โลกนี้มีสิ่งที่เรายังไม่รู้อยู่อีกมากมาย ที่ไม่รู้ก็เพราะเหตุ
๒ ประการ คือ สิ่งๆ นั้น ไม่มีอยู่จริง และสิ่งนั้นมีอยู่จริง
แต่ความรู้ของเรายังไปไม่ถึง ยังเป็นความรู้ที่ไม่สมบูรณ์
เหมือนที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า อายตนนิพพานเป็นทิศที่ยัง
ไม่มีใครเคยไป ไม่ว่าจะไปด้วยยวดยานพาหนะอันใดในโลก ก็ไป
ไม่ถึงทั้งนั้น ตามปกติแล้วความรู้ของคนทั่วๆ ไปจะเข้าใจเพียง
แค่ว่า ทิศมีอยู่เพียงไม่กี่ทิศเท่านั้น คือ ทิศเหนือ ทิศใต้ ทิศ
ตะวันออก ตะวันตก แต่ทิศในความหมายของพระสัมมาสัม
พุทธเจ้านั้น หมายเอาทิศที่จะนำไปสู่บรมสุข เพื่อให้เข้าถึงความ
เต็มเปี่ยมของชีวิต อีกทั้งพระองค์ยังทรงบอกวิธีที่จะทําให้เรา
เข้าไปถึงจุดตรงนั้นด้วยว่า จะต้องตามรักษาจิตให้หยุดนิ่ง
เหมือนคนกำลังประคองถาดน้ำมันที่เต็มเปี่ยมไม่ให้หกไม่ให้หล่น