เสียงสังข์และความหมายของชีวิต : หน้า 337/593

คิดผิด คิดใหม่ได้ (๓) ของใคร ช่างไพเราะจริงๆ ชายหนุ่มตอบว่า เสียงที่พวกท่านกล่าวขวัญถึงนั้น วางอยู่กลางดินนั่นแหละ ชาวบ้านพากันวิ่งไปที่สังข์จับหงายขึ้น แล้วพูดว่า สังข์พูดหน่อยซิ สังข์เอ๋ยพูดหน่อยเถิด แต่สังข์นั้นก็ ไม่เปล่งเสียง ไม่ว่าชาวบ้านจะลากสังข์ไปมา ชูขึ้นหรือวางลง ทำทุกสิ่งทุกประการ สังข์ก็ยังเป็นสังข์ คือไม่ยอมเปล่งเสียง ชายผู้ที่เป่าสังข์เห็นกิริยาเช่นนั้น เกิดความสงสารเห็นใจใน ความไม่รู้ของชาวบ้าน ที่พยายามแสวงหาเสียงสังข์ด้วยวิธีการ ที่ไม่ถูกต้อง จึงเดินไปหยิบสังข์ขึ้นมาเป่าให้ชาวบ้านเหล่านั้นฟัง ง จากนั้นก็ถือสังข์เดินจากไป พวกชาวบ้านจึงเข้าใจว่า เมื่อใดสังข์ประกอบไปด้วยคน ความพยายาม และลม เมื่อนั้นแหละจึงจะออกเสียงได้ และ หากไม่มีองค์ประกอบ ๓ อย่างนี้ สังข์ก็ไม่สามารถเปล่งเสียง ออกมาได้เอง เมื่อหมดความสงสัย พวกชาวบ้านต่างพากัน แยกย้ายกลับบ้านของตน มหาบพิตร อุปมาที่ว่านี้เป็นฉันใด พระองค์ก็เหมือนพวกชาวบ้าน ฉันนั้น เมื่อใดกายนี้ประกอบไป ด้วยอายุ ไออุ่นและวิญญาณ เมื่อนั้นกายนี้ย่อมก้าวไปได้ ถอยกลับได้ เดิน ยืน นั่ง นอนได้ เห็นรูปด้วยตา ฟังเสียงด้วยหู ดมกลิ่นด้วยจมูก ลิ้มรสด้วยลิ้น ถูกต้องสัมผัสด้วยกายได้