ธรรมะเพื่อประชาชน: กำเนิดอบายภูมิ : หน้า 360/593

ธรรมะเพื่อประชาช กำเนิดอบายภูมิ ៣៥៩ ชีวิตทุกชีวิต ล้วนแสวงหาที่พึ่งให้กับตัวเอง เริ่มตั้งแต่ วัยเด็กก็แสวงหาความรักความอบอุ่นจากพ่อแม่มีพ่อแม่เป็นที่พึ่ง เมื่อเจริญวัยเข้ารับการศึกษา ก็ยึดเอาครูบาอาจารย์เป็นที่พึ่ง วัยทํางานก็แสวงหาผู้หลักผู้ใหญ่เป็นที่พึ่งจวบจนแสวงหาคู่ครอง เพื่อพึ่งพาอาศัยกัน หรือเป็นเพื่อนยามแก่ชรา บางคนหลงผิด ไปแสวงหาพวกไสยศาสตร์ หรือมนต์ดำเป็นที่พึ่ง บางทีบนบาน ศาลกล่าว บางทีถึงกับยึดเอาสัตว์เดียรัจฉานที่แปลกประหลาด เป็นที่พึ่งก็มี สิ่งที่กล่าวมานี้ ล้วนแต่มิใช่ที่พึ่งทั้งสิ้น และบางสิ่ง กลับจะนำพาชีวิตให้ตกต่ำอีกด้วย ที่พึ่งที่ระลึกอันแท้จริง มีอย่างเดียว คือ พระรัตนตรัย ซึ่งมีอยู่แล้วในตัวของเราทุกคน ในโลก การจะยึดเอาพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งได้ ต้องอาศัยการ ทําใจให้หยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายภายในตัว ให้จิตมีอารมณ์เดียว เมื่อใจหยุดนิ่งถูกส่วนดีแล้ว เราจะได้เข้าถึงพระรัตนตรัยภายใน ซึ่งเป็นที่พึ่งอันประเสริฐอย่างแท้จริง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน จุนทสูตร ความว่า “อกุศลกรรมบถ ๑๐ ประการนี้ เป็นความไม่สะอาด ด้วย เป็นตัวการที่ทําให้ไม่สะอาดด้วย ดูก่อนจุนทะ ก็เพราะ เหตุแห่งการประกอบด้วยอกุศลกรรมบถ ๑๐ ประการนี้ นรกจึงปรากฏ กำเนิดเดียรัจฉานจึงปรากฏ เปตวิสัยจึงปรากฏ