ธรรมะและการคิดใหม่ : หน้า 336/593

ธรรมะเพื่อประชาชน คิดผิด คิดใหม่ได้ (๓) ๓๓๕ สาธุชนได้ พระเจ้าปายาสิทรงถามต่อไปว่า “ท่านกัสสปะ มีอยู่ครั้ง หนึ่ง โยมสั่งให้ลงโทษโจรผู้ร้ายที่มีความผิดขั้นร้ายแรง คือสั่งให้ ทรมาน โดยไม่ให้ผิวหนังเป็นรอยฟกช้ำดำเขียวแต่อย่างใด ไม่ ให้กระทบไปถึงเนื้อ เอ็น กระดูก หรือแม้กระทั่งเยื่อในกระดูก เมื่อโจรนั้นก๋าลังจะตายก็ให้นอนหงาย ด้วยหวังว่าจะเห็น วิญญาณของเขาออกมาบ้าง พลิกไปพลิกมาให้นอนหงายก็แล้ว นอนคว่ำก็แล้ว ให้นอนตะแคงซ้ายตะแคงขวา เอาศีรษะลง ทุบ ด้วยมือ ด้วยก้อนดิน ลากไปลากมา หวังว่าจะได้เห็นวิญญาณ ของเขาออกมาบ้าง แต่ก็ต้องผิดหวังอีก ดูก่อนท่านกัสสปะ ตา หู จมูก ลิ้น กายของเขาก็อันเดิม แต่ทำไมจึงรับรู้รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัสไม่ได้ ทําไมจึงเป็นเช่นนั้นเล่า” พระเถระตอบเป็นอุปมาอุปไมย เป็นการเปรียบเทียบให้ เห็นว่า “ขอถวายพระพร มหาบพิตร มีคนเป่าสังข์คนหนึ่ง ถือ เอาสังข์คู่ไปยังปัจจันตชนบท เขาเข้าไปหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ยืนอยู่ กลางหมู่บ้าน เป่าสังข์ขึ้น ๓ ครั้ง แล้ววางสังข์ลงบนพื้น ตัวเอง หลบไปพักผ่อน พวกชาวบ้านในหมู่บ้านนั้น ได้ยินเสียงที่ไพเราะ เสนาะโสต ต่างโกลาหลตื่นเต้นกันใหญ่ พากันไปล้อมคนเป่าสังข์ แล้วถามว่า นี่พ่อหนุ่ม เสียงประหลาดเมื่อสักครู่นี้ เป็นเสียง