การเข้าใจและสละมิจฉาทิฏฐิ : หน้า 343/593

คิดผิด คิดใหม่ได้ (๔) ๓๔๒ มิจฉาทิฏฐิหรือความเห็นผิดนั้นเป็นภัยร้ายแรงในสังสารวัฏ ถ้าไม่ยอมสละ ละทิ้งออกไปจากใจ ย่อมจะเกิดโทษมากมาย ยิ่งถ้าเป็นนิยตมิจฉาทิฏฐิแล้ว เท่ากับเป็นตอในวัฏฏะ ชีวิตจะ ไม่มีวันเจริญงอกงามได้ เพราะฉะนั้นเราต้องหมั่นไปหาผู้รู้ที่เป็น บัณฑิตนักปราชญ์ที่แท้จริง ที่เพียบพร้อมไปด้วยความรู้ทางด้าน ปริยัติ ปฏิบัติ และปฏิเวธ สมบูรณ์ด้วยศีล สมาธิ ปัญญา เรา จึงจะสามารถเข้าใจ และสละทิฏฐิอันไม่ถูกต้องนั้นได้ ดังเช่นพระเจ้าปายาสิที่ได้ยอดกัลยาณมิตรคือพระ กุมารกัสสปเถระ ซึ่งใช้วาทะและเหตุผลตอบปัญหาของพระ ราชาได้ทุกข้อ เพื่อให้พระองค์ยอมสละทิฏฐิความเห็นผิด และ ดำรงอยู่ในสัมมาทิฏฐิ แต่เนื่องจากมานะของกษัตริย์ คิดว่าตน มีบริวารมากมาย หากจะประกาศว่าความเห็นของตนผิดก็กลัว จะเสียหน้า จึงยังไม่ยอมบอกให้ใครรู้ *พระเถระตระหนักดีว่า พระเจ้าปายาสิเริ่มเกิดความ ศรัทธาเลื่อมใสขึ้นมาบ้างแล้ว แต่ยังไม่กล้าพูดออกมา จึงเอ่ย ทักขึ้นว่า “ขอถวายพระพร มหาบพิตร ความเห็นของพระองค์ นั้นเป็นอันตรายต่อพระองค์ เป็นสิ่งที่มิใช่ประโยชน์ และเป็นไป *มก. เล่ม ๑๔ หน้า ๓๙๑