ความสัมพันธ์ในพุทธธรรม อธิบายวากยสัมพันธ์ เล่ม 2 หน้า 11
หน้าที่ 11 / 228

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาในบทนี้กล่าวถึงความสัมพันธ์ระหว่างจิตและธรรมในพุทธศาสนา โดยเน้นถึงคุณธรรมที่สำคัญ เช่น สมุทิย์และนิโรธ ที่พระผู้มีพระภาคทรงสอนว่าจิตที่บริสุทธิ์และอิสระจากนิวรณ์จะสามารถเข้าถึงธรรมชาติที่แท้จริงได้ เพิ่มสร้างความเข้าใจในความหมายของการปล่อยวางทุกข์และการดำเนินชีวิตอย่างมีความสุข โดยเฉพาะการปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้าเพื่อบรรลุถึงความสงบและความเข้าใจในชีวิตอย่างลึกซึ้ง.

หัวข้อประเด็น

-หลักธรรมในพุทธศาสนา
-ความสำคัญของจิต
-การปล่อยวางทุกข์
-การเข้าใจสมุทิย์
-การให้คุณธรรมในชีวิต

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - อธิบายความสัมพันธ์ เล่ม 2 หน้า 10 นี่คือ ความนอนตะวันโง่ ความเกียดขายร้าน ความคุ้มครอง ความหลับนาม ความไปทางไกลแห่งคนเดียว ความช่องเสพริยมผู้อื่น.... อสูรสุขสมัย...ปรากฏเสนอตนุ จุปปา เดต์ ฑุพิโมนุตดี ปลุกสุด สรุปวิสันต์. อ. ที่ 4 ธรรมภิรี พุทธรรมพิธี เอ็ด จินทยวนุตดี ปาทสุด สรุปวิสันต์...........วุฒนุตดี ป้า อาทุต ปท สมนา อ. ที่ 5 ก. ทยา ภาวะ อนุญาติ สัด ลกูตุตี กุลจิตติ มุกจิตติ วินิวรณ- จิตติ อุกฏิอุติ ปสนนิจิตติ; อด ยา พุกธาน สานกุงสิกา ธรรมเทวนา, ด ปกาเสติ ทุกข์ สมุทิย์ นิโรธ มัธติ.[มาวรค. ๔/๓o] "ในกาลใด พระผู้มีพระภาคได้ทรงทราบแล้ว ซีงกุลบุตรชื่อ ยสะ ว่ามีจิตอ่อน มิจิตปราศจากนิวรณ์ มิจิตเบาบาน มิจิต เลื่อนใสแล้ว ; ในกาลนั้น ธรรมหทานาที่มีการยกขึ้นเองของพระพุทธ- เจ้า ท. ไน พระผู้พระภาคทรงประกาศธรรมหทานนั้น คือคุณธรรม สมุทิย์ นิโรธ มรรก."
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More