ความสัมพันธ์และการใช้คำในพากย์ : หน้า 126/228

ประโยค - อธิบายความสัมพันธ์ เล่ม 2 - หน้า 125 กิริยาในพากย์เช่นเดียวกับ หิ นาม, อ. อุตตฺตนา นาม ดู โมณปุริส ยํา ดู อาสมภูมิ สมปุจฉสุตฺ (มหาวิกุฎ ๑/๑๓ " แนะ โมมนุบูนี้ ท่านมาสมบูรณ์แล้วซึ่งตั้งธรรมะ...ไร่นั้น ในคตาของงามตุวามนั้น" (อกฤตกถา / สมุตฺ ๑/๒๕) แก่อรรถดัง ต ว่า ยํา เป็น ที่พ- นัดถิบาด [ นิยบในอรรถ เอ้ย, หมื่น], ดูัว เป็นไวพจน์ของ ติ ศัพท์, ยํา เมาะ ยัด, พึงเรียกเป็นอสาสนะนาม ศัพท์นำเชื่อมว่า สมปุจฉสุตฺ นาม) แต่ หิ นาม ไม่เปลี่ยนกาลแห่งบทธิริยาก็มี อู ถึ นาม มาทิ โส อนุเจ อาสน นิสิตบุตร สุตส ภาวติ สาท โสตพุมิ มานุเญย.[ ส ฯ. นนทวาร ๑/๑๓๙ " บุคคลผู้สนับสนุนเราจะสำคัญ 'ข่าวสารของพระผู้พระภาคเจ้านั้น ว่าองค์คนนี้นั่งบนอาสนะสูงล่ำฟังอย่างไรได้" ( พึงสงเกตการใช้ วัดตัดกรรณในพากษ์) (๑๒) คำเดียว แปลซ้ำ เช่น มูซา เปล่า ๆ โบราณ เรียกชื่อพิเศษว่า วิสา แปลว่า ซ้ำ, วิจาจนจะ ก็ชื่อคำซ้ำ เป็นคำไขของ อานมต อานมต หรือ อานมณฑก แปลว่า กล่าวซ้ำ. อานมณฑิตวณจะ ใช้หมายในที่ไปถึงคดีที่กล่าวซ้ำ ๒ ครั้ง เพราะความรำเริง เช่น สาธุ สาธุ เป็นดัง ดั้งความว่าว่า: ภย โกเณ ปัสสาย ครุติ โกฏิฉลมอเร นาส โโล โป ปาสา ท จ กร อามตติ พุิโต [สมุตฺ ๑/๑๖๘]