ความสัมพันธ์ในชีวิตและความตาย อธิบายวากยสัมพันธ์ เล่ม 2 หน้า 41
หน้าที่ 41 / 228

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงความสัมพันธ์ระหว่างชีวิตและความตายในมุมมองของพุทธศาสนา โดยชี้ให้เห็นว่า ชีวิตของสัตว์ทั้งปวงมีความตายเป็นที่สุด และอธิบายคำศัพท์ที่เกี่ยวข้องกับจิตและการเคลื่อนไหวทางพุทธศาสนา รวมถึงภูมิธรรมต่างๆ เช่น กิริยาปรมาสและอิทธิพลของวิญญาณในธรรมะ โดยเนื้อหานี้ได้กล่าวถึงการใช้บทยกในพากย์เพื่อศึกษาและเข้าใจแนวคิดลึกซึ้ง.

หัวข้อประเด็น

-ความตาย
-ชีวิตสัตว์
-พุทธศาสนา
-วิญญาณ
-กิริยาปรมาส

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - อธิบายความสัมพันธ์ เล่ม 2 - หน้า 40 เหตุ ยสมา สุพจน์ดานิ ชีวิต มศปรปริโยธามว. (ศสมา อิษฐ์ ปุติสนโห). [อุตตรูฏิรี. ๕/๕๕๕] "ชีวิตของสัตว์ทั้งปวง มีความตายเป็นที่สุดอย่างเดียว เพราะเหตุใด (เพราะเหตุนี้ กายอันน่า จะแตก)." [ ๓ ] ยโติ ในพากย์ท่านเรียกเป็นวิริยปมาส แต่มีหว่าง ๆ อะ..: วิญญาณ [ ส. ปา. ๑/๒๐ ] คำไร ๆ ที่ไม่มाधวามเสื่อมส.. ไม่ ปรากฏแก้วญาณ ท. ผู้ตรวจดูอยู่ในวินัยญาณ ชื่อสมาปาสาทิกา นี้." โยชนา [ ๑/๒๓๑ ] ว่า ยโติ ปท น ทิสสติดี ปท กริยา- ปรามาสสุ. สรุปอธิบาย : กิริยาปรมะนะ หรือกิริยาปรมาสะ หรือกิริย ปรามาส เป็นวิสาสะในพายัย จบดังแต่ต้น จนอกวิริยาพากย์ บอกเข้าในวิริยพากย์ กิริยาปรมาสนี้ได้เฉพาะบทย์ หน้าในพากย์. ในไพย เรียกว่า ยสมา ในพากย์นี้เป็นกิริยาปรมาส์ เรียกบท ยโติ ในพากย์ด้วย แต่มี่หว่าง ๆ.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More