อธิบายความสัมพันธ์ เล่ม ๒ - หน้าที่ 109 อธิบายวากยสัมพันธ์ เล่ม 2 หน้า 110
หน้าที่ 110 / 228

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงความสัมพันธ์ในภาษาที่ใช้ในงานเขียน โดยแบ่งประเภทคำและแสดงถึงความเป็นมาของคำที่ใช้เพื่ออธิบายความหมาย รวมถึงการสื่อสารในเชิงโต้ตอบระหว่างบุคคล โดยมีการชี้ให้เห็นถึงการใช้คำในบริบทที่แตกต่างกัน เช่น คำว่า 'อาณนท์' ที่มีการตีความในหลากหลายมุมมอง และเสนอตัวอย่างเพื่อความชัดเจน โดยเน้นถึงการใช้คำในที่มาท่าง ๆ ซึ่งช่วยในการ เข้าใจความหมายได้ดีขึ้น อีกทั้งยังมีการกล่าวถึงวิธีการพูดอธิบายที่มีประสิทธิภาพในบทโดยรวม.

หัวข้อประเด็น

-การใช้คำในภาษา
-ความสัมพันธ์ของคำ
-ตัวอย่างการใช้คำ
-มุมมองในการสื่อสาร

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - อธิบายความสัมพันธ์ เล่ม ๒ - หน้าที่ 109 ข. สรุปเนื่องด้วยบทนาม = ว่า ........ดังนี้ คือ. ค. อายุตโก อมความย่อไว้ไม่หมด = ว่า........ดังนี้เป็นต้น. ม. นิทศสน เป็นตัวอย่าง = อย่างนี้. ง. เหตุจุตโก เป็นเหตุ = เพราะเหตุนั้น. จ. ปกโร เป็นประการ = ด้วยประการเช่นนี้. ฉ. สมานปะโน ปริมาปะโน มินที่สุดความ = ดังนี้แล, แล. ช. สัญญาโชตโก บอกชื่อ = ชื่อว่า. ตามลักษณะอื่น อวธารณะ = เที่ยว, นั่งเที่ยว. อู. อุตติ อิกปูจยา ชราพรหมนุิติ อิต ปุจฉา สตา อานนฺวา 'อุตติสุด วจนะ.(๑๐๐๔) "อานนท์, คำที่ท่านเป็นผู้กล่าวว่า ชรานะและรณะ เพราะสิ่งนี้ ๆ เป็นปัจจัจ มืออยู่หรือ ดังนั้นเทียว พึงกล่าวว่า มือฉ ดังนี้ พึงมี." นิมาณหมวดที่ ๕ เป็นบท. (๑) อาปนัง นิยมบทออกในบทนั้น. วิจิกาอภิลฺปะพยัญ ที่ว่า ด้วยนิยมบทออกในบทนั้น: คมเผ ขอเคอะ, ภูนฺด, กมฺนด, ข้าแต่นักผู้เจริญ, ญาณ พุทาย, อมโณ แน่นนักริบู, อาวุโส ผู้มีอายุ, เร, อร เวอ, ไว้, เหะ เหียะ, เฌ เม อาปนะแนในที่มาท่าง ๆ ถึงมะ, เชินเถิด, โว, อนฺโม = พ่อเชย, ผู้เจริญ, นร เสย (๑๓๓๕). นนฺว, วต. (๑๐๒๒).
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More