ความสัมพันธ์ในพระพุทธศาสนา : หน้า 199/228

प्रโบคต - อธิบายความสัมพันธ์ เล่ม 2 - หน้า 198 ยกที่ บุคคลตรา [อง. เอก 20/๕๔] “ภิณทิ ท., บุคคลตรา นี้ใด, บุคคลตรานี้ เป็นอออกแห่งอุบลิกา ท. ผู้สำากของเรา พหุณสุด" ตัวอย่างทั้ง 2 นี้ มีในสามาวัดดู, แต่ตัวอย่างหลังในสามาวัด- วัตถุ เป็น ธมมกิติถา ต่างจากภาสี, ในหนีใชตามามี. อ. ที่ 3 เศส ปจฉโย ธารามคุซส, ยกที่ ชาติ.[ทิ. มหา. มหานิพพาน ๑๐/๑๓] “ชาติโด้, ชาตินี้เป็นปัจจัยแห่งรานและธนะ. ยกที่ เป็นภิริยปรามาส อ. ที่ 1 อุปายในตัวกนีอา มาใน ปฏิทา, ยกที่ ปานาติปดี โหติ ลูกโท โลศัพท์า หกปตเธ นิวฤ โอทยานโน ปานภูวส. [ม. อ. สุข. ๑๔/๑๓๗] “บุคคลเป็นพรนาน ม้าสัตว์ มีมิลิเปื้อนเลือด ตั้งอยู่ในการมาฆารณ ไมถึงความเผ็นดูในสัตว์ท. หนีโค, มานพ, (ปฏิทา) นั้น, เป็นปฏิทาที่ให้เป็นไปเพื่ออายุข้อน." ยกที่หนึ่ง ปท โหติ ปก กริยาปรมลน. อ. ที่ 2 เอดทคคู่ ภิกขเว เปนอยูชาวาน, ยกที่ อตุืกษุส โอทีโสตสุส ปนปโปน มะมุ เทสดี.[อง. นวก. ๒๓/๒๓๓] “ภิณยอุณฒแสดง ธรรมป่อยา แก่ผู้ทำให้มีประโยชน์ มอบโสทนี้, ภิกฺข ท.,