ความสำคัญของคำกล่าวและวิจฉวาจาในชีวิต : หน้า 127/228

ปราชญ์พึงทำคำกล่าวช้า ในเหตุความกลัว, ความโกรธ, ความสำเร็จ, ความรีบเร่ง, ความออมঢ়าม, ความอัศจรรย์, ความ ร่ำรวย, ความโศก, ความเมื่ิ อมัว. " แต่ วีฉฉวนมาเมนทกุยในวันที่ ไม่ใช่เมนทกุยจะแดน เพียง เอานมมาใช้ในคำเปล่าเท่านั้น, และมุรา เปล่า ๆ ที่เป็นคุณพอนิโกร ก็อคืออีริวิเซสนะนั้นเอง. องค์ ยก ที่ใช้ในรถเชว่าใด ๆ ท่านเรียกว่า วิจฉวาจก เช่นในคำว่า อาถฐิปลด. (โชนา อิ. ๑/๑๕๕) ว่า อธิปิดิต อธิปปึดติ ย่อ อธิปปิด ยอถิปปิด ยอถิปปลิด ยอดสุโท วิจฉวาจาโก). (๑๓) มีชื่อบาดที่ท่านเคยเรียกมาแต่ก่อน เช่น หิ ส่องความ สงบ เรียก สงบโชด, ส่องความว่าธรรมเนียม หรือ ธรรมดา เรียกถิ่มมาต โสดถ ดังคาดว่า อดุลสมโภน า ที่ (ธรรมเนียมหรือธรรมดา ผู้ที่ถึงพร้อมแล้วด้วยอรรถ). ก็ิขอเถอะ เรียก ยานนัตตะ, ตามความ ก็ตรงกันที่เป็นไปในรถ คือ ไม่ชอบใจ. (๑๔) นิยมโดยมากไม่เฝ้าตูนู่ในรถอย่างเดียว จึงกำหนดให้ แน่แล้วไปที่เดียวได้กวา ทั้งกล่าวไว้สั้นก็เป็นกายา เช่น ตา ศัพท์ บางแห่งใช้ในรถา วาศัพท์ที่มี [ โฆษนา อิ. ๑/๑๗๕) นี้จะหา ที่บอกไว้ในแบบได้ยาก เพราะเป็นการใช้พิเศษ. หรือเช่น ปาโต ปุจฉา, อุปจ ฉา ปุจฉา เห็นว่ารวบบ ปาโต และ อุปฉ เป็น อปทานใน ปุจฉา.(บางแห่งใช้ว่า อุปโต ปุจฉา ก็). ฉะนั้น