การใช้คำคาถาในพระพุทธศาสนา : หน้า 132/228

ประโยค - อธิบายภาพสัมพันธ์ เล่ม 2 หน้า ที่ 131 จังกู ไม่รู้ความไม่มีโรค ไม่เห็นนิพนาน ก็แค่ว่า ย่อมกล่าว คาถานี้..." อ. ที่ 2 ภททตุ ต่วย อิตต ปุพพอ อมหิทน ทิติอุปพะ: อด จ ปน โน มนุษดิ สกากิ กิโรล [ โสเหยฏุเณร. 2/160 ] "นางผู้เจริญ, หล่อน อันเราม่าเคยเห็นในก่อนแต่นี้ ก็แว่วทำสักกระ แก่เรา" อ. ที่ 3 สมุเทพ เนว เอกสุตา มาต ปุตตา น เอกสุต ปีติ, นา ปีติ วิทราคา; อด จ ปน อวสาน อุดอาย ปฏิวัติยา ชิวิต ปริตจิชุษ; [ สุกิจจามเมรุ. 4/62 ] "ภูกุ ท. นันทั้งหมด ไม่ใช่ เป็นบุตรรับมารดา ไม่ใช่บุตรรับร่วมมิดา, ทั้งไม่ใช่บุตรเป็นผู้ปราสจาก ราเคะ, ก็แค่ว่า บริจาคชีวิตเพื่อประโยชน์แห่งภิกษุ ท. ที่เหลือโดย ลำดับ." พากย์เช่นนี้ นักเรียนมักตัดเป็น 2 พาย แต่เห็นว่าไม่คดีได้ เพราะพวกยาก็เป็นข้อความตอนหนึ่ง เหมือนกัน ดังเป็นนานะที่จะ วางบาดำพวกต้นข้อความลงได้. อด จ ปน วางอย่างกริยาวีสานกีมี อ. สายลาปี พราหมณ์ ปุริโส ทพิโท อุตสา โก อนาถุโธ ค สุตสา อามาสุต วิส โอคุเคย้ย อินนุต อมิโก ปริส มัซ ขาทิพภ์ มลอค อนปุปาทพพนติต เอวเมว โว พราหมณ์ พราหมณา อปปุริญาณา เดส สมน-