อธิบายความสัมพันธ์ เล่ม ๒ : หน้า 27/228

ประโยค - อธิบายความสัมพันธ์ เล่ม ๒ - หน้าที่ 26 ถนอมสุข อุตโณ โคจโรตี ปรมุตโต.[.อจี. วิ. ปรมปรีชา น. ๖๓] "อรรถอย่างยิ่ง (คือ) สูงสุด (คือ) ไม่บรริต อีกอย่างหนึ่ง อรรถ (คือ) โกณ แห่งญาณอย่างยิ่ง (คือ) สูงสุด เพราะเหตุนี้นั่น ชื่อปรมตระ." โยชนา [๑/๓๐] ว่า ปรมตโตติ (ปกติ) ลิขิตโต. อ. ที่ ๒ สสน ภาวัจ เอกกุตตา สมิ. [อจี. วิ. ปรมปรีชา. น. ๒๖] "ภายแห่งเอกคติฉบับนี้ ชื่อ เอกคตา คือ สมิติ" โยชนา [๑/๔๒๒] ว่า ภาวะ เอกกุตตา สมาธิ ปฏุตตย ลิขิตโต. ข้อสังเกต: บทความทั่วไป แปลว่า ชื่อ." คำนี้ใช้เสริม ความมุ่ง นะนั้น ในที่ไม่ใช่สัญญา และใช้คำว่าชื่อ พึงทราบว่า ใช้เป็นคำเสริมความ. สัญญี-สัญญาณนี้ มีลักษณะกลับกันกับสุร (สุรปวิสระ) และ ถ้าเพ่งความกลับกัน สุรปก็กลายเป็นสัญญี-สัญญา, สัญญี-สัญญา ก็กลายเป็นสุรป. ดังตัวอย่างในสุรปว่า จิตสุดสุด อามพุทธาคมตามคู่อ ฉน โท ถ้าเพ่งความว่า กระยีสักว่าความที่แห่งจิตใครเพื่อนนอง ชื่อว่าฉนทะ อามพุทธาคมตามคู่นี้ ก็เป็นสัญญี, ฉน โท ก็เป็นสัญญา. หรือดังตัวอย่างในสัญญี-สัญญา นี้ว่า จินตนมุตติ จิตติ ถ้าเพ่งความ ว่า จิต คือลักษณ์ (คือธรรมชาติ) มาตราวิจิต จินตนมุตติ ก็เป็น บทสรุปของ จิตติ, จิตติ ก็เป็นลงคตะ.