อธิบายความสัมพันธ์ในศาสนา : หน้า 61/228

ประโยค - อธิบายความสัมพันธ์ เล่ม ๒ - หน้า 60 สุกกฺ ลาภา สุกกฺ ลาภา ว่าเป็นนิยาย มาจากกิริยอาณิยลสัตย์มิวิติขัด แสดงรูปทางสกุฏ คือ ศก. ลาภ ฤาษี ลงสัตวิมิตติ สำเร็จเป็น ศกายุค, ลาภฯ. สันนิษฐานว่า ศกายุค ลาภา ในสกุฎ, เมื่อมาสู่มิตุ หาไป คงเหลือเพียง สุกกฺ ลาภา, เทียบ สุภิตฺ. กุริยุต มาสู่ บารมีเป็น สียาม อิริยาธาตุ ตำลับนิษฐานนี้ เดิมจึงเป็นกตุตวา โอกา ฉะนี้ สุกกฺ ลาภา เป็นอัวยศัพทหรือชินบาต, และมาใช้เป็น กัมมาวาจากบ้าง ภาวจากบ้าง สัพพท่านนี้ คือเดิมเป็นกิริยาของอายฏ๎ แล้วมาบเป็นนิบาต อันยศพัท มีนวเทียบ คือ :- มุขนฺ มาจาก มน+อ+โย วัตถนามวิเวกติ อัดโนบท. ภณ มาจาก กน+อ+อโย วัตถนาวิเวกติ อัดโนบท. อัญญทตูม มาจาก อัญญ+อุตู, (อุตู) ปัญจมีวิภาคติ.) แต่ ลาภา โดยอรรถ ท่านแก้หลายอย่างดังกล่าวไว้กับตัวอย่าง ในหนหลังแล้ว. อัล อัล ว่าเป็นนิบาต มีทางมาป็น ๒ คือ :- ก. ออกจาก อุต ฤๅ เป็นไปในความสันทัศ อาจ และอะไร ๆ พวกนี้, ลงนิคหิตเมื่อสำเร็จรูปพักทธ์ อุต ฤๅ นี้ เป็นราตุประคิษฐ์ ขึ้นเพื่อ อัล ศัพท.